Ik was vanavond toch wel een beetje zenuwachtig. Zo maar naar het Bolshoj. Dat is voor mijn gevoel meer voor de elite om met Wilders te spreken. De aanvangstijd was zeven uur. Om kwart over zes stapte ik al, uitgebreid gedoucht hebbende en nette kleren aangetrokken naar buiten voor de vijf minuten wandeling naar het theater. Door stom toeval kwam ik meteen bij de goede ingang en werd vervolgens naar boven verwezen. Daar stonden op de gang bij iedere toegangsdeur naar de zaal dames met programmaboekjes te wachten totdat zij om kwart voor zeven deze deuren voor het publiek mochten openen. Ik kocht een boekje waarin ook Engelse tekst was opgenomen. Zo kon ik mij voor de voorstelling al in het verhaal verdiepen.
Siegfried, de kroonprins is jarig en heeft de meerderjarige leeftijd bereikt. Op de avond van zijn verjaardag wordt hij door zijn koninging-moeder tot ridder geslagen. Er is een groot feest georganiseerd met vele vrienden en vriendinnen. Zijn moeder zegt hem een vrouw uit te kiezen met wie hij kan gaan trouwen. Maar Siegfried wil dit niet. Hij is van de romantische liefde en wil een vrouw van wie hij houdt. Na afloop van het feest, als alle gasten zijn vertrokken geeft Siegfried zich over aan gepeins en dromerij . Hij heeft in de gaten dat er een geest vlakbij is, maar niet dat dit de kwade geest is die hem een lesje wil leren. Opeens bevindt Siegfried zich aan de oevers van een schitterend meer. In het door het oplichtende water schemerduister ziet hij tientallen schitterende behekste zwanenmeisjes. Ze dansen voor hem in een zilverblauw licht. Zijn oog valt op Odette, een beeldschoon meisje en hij wordt verliefd op haar. Hij belooft haar eeuwig trouw en zij gelooft in hem. Zij zullen verder samen door het leven gaan. Hij keert vol amoureuze gevoelens terug naar het kasteel waar de koningin moeder een feest heeft georganiseerd waarbij zij diverse schone prinsessen uit meerdere landen heeft uitgenodigd. We zien een mooie Spaanse prinses met haar gevolg en ook een Hongaarse. Siegfried wijst ze allemaal af. Hij houdt van Odette. Maar dan komt ineens aan de hand van een mysterieuze man een beeldschone vrouw binnen. Het is Odile de zwarte zwaan. Het boosaardige evenbeeld van Odette. Siegfried wordt weer helemaal verliefd en stelt haar aan zijn moeder voor en zegt met haar te willen trouwen. Dan blijkt dat dit niet Odette is maar dat het een list van de kwade genius is om aan te tonen dat de romantische liefde niet bestaat. De mens is gemakkelijk te verleiden. Je kunt je lot niet in eigen hand nemen, je zult moeten afwachten wat het je brengt. Odette is inmiddels naar haar witte zwaan -vriendinnen gesneld om te vertellen over Siegfrieds ontrouw. Siegfried heeft in de gaten wat er is gebeurd en gaat op zoek naar Odette om zijn spijt te betuigen. Hij vindt haar bij het meer samen met haar vriendinnen. Hij smeekt op zijn knieën om vergiffenis, die zij hem schenkt. Maar een paar kunnen ze niet meer worden. Dan verdwijnt Odette langzaam uit beeld en zien wij haar stervend aan de einder in het schemerduister liggen. Siegfried tilt haar op, maar het is te laat.
Dit alles op de schitterende muziek van Tchaikovsky, een van mijn favoriete componisten.
Je kunt je afvragen of dit verhaal als metafoor is bedoeld voor de conclusie dat romantische liefde niet bestaat. Maar ongeacht de betekenis, het was een heel mooie voorstelling. De hoofdrolspeelster Odette/Odile kreeg twee keer een open doekje van de zaal. Het was een en dezelfde danseres die Odette en Odile danste. Na afloop kreeg zij twee immense boeketten bloemen. Siegfried en de kwade genius kregen trouwens ook een heel mooi boeket. Er kwam nog een man het podium op, die dankbetuigingen in ontvangst nam. Ik vroeg mij af of dit Yuri Grigorovich was, degene die deze nieuwste Zwanenmeer uitvoering heeft geproduceerd waarbij hij zijn versie mede baseerde op de uitvoering zoals hij in seizoen 1969/1970 werd gegeven.
De zaal was wel vol maar er waren nog plaatsen over. Dat betekent dat de illegale ticketverkopers met kaartjes zijn blijven zitten . En als ik vanmiddag dan toch een avondjurk gekocht zou hebben dan was ik als ik hem vanavond had gedragen niet overdressed geweest. Niet dat alle dames in avondkleding waren maar de meeste zagen er toch wel heel mooi uit. Dat hoort ook in deze zaal met veel gouden ornamenten en overal schitterende gouden kroonluchters met veel kristal. Je had op de begane grond losse stoeltjes en daarna 6 verdiepingen balkon. Ik zat inderdaad op de eerste rij en kon alles goed zien. Het was een zeer feestelijk avondje uit.
En romantische liefde? Och het is maar wat je daaronder verstaat. In eeuwigdurende romantische liefde heb ik nooit geloofd, maar wel in liefde waarbij je voor elkaar open staat en er voor elkaar bent. En dat is de liefde zoals ik de laatste drie jaar met Bert heb beleefd.
.
No comments:
Post a Comment