Julia Roberts

Toen Julia Roberts van Richard Gere zijn credit card had gekregen werd zij op Rodeo Drive door de verkoopstertjes in de chique modewinkeltjes met de nek aangekeken. De meeste waren niet bereid haar te helpen, shabby als ze er uit zag. Totdat ze bij een aardige verkoopster terecht kwam, die hielp met het uitzoeken van de mooiste kleren uit haar collectie. Met tassenvol en een schitterende jurk aan met een koninklijke hoed op liep ze de Rodeo Drive weer af. Ze stak haar hoofd om de deur van één van de winkeltjes waar men haar zo onheus had bejegend. Meteen sprongen de verkoopsters, haar niet herkennend, tegemoet om hun diensten aan te bieden. "Kunnen jullie je niet herinneren dat ik hier een paar uur geleden was en dat jullie mij toen niet wilden helpen. Jullie werken op provisiebasis hè, nou dan hebben jullie heel wat provisie gemist" en ze hield triomfantelijk al haar tassen omhoog. De verkoopsters keken haar verbijsterd aan.

Vanmiddag was ik in een warenhuis, Tsum waar Lafayette, Saks 5th Avenue, de Bijenkorf etc. nog middenklas zaken bij zijn. Hoewel ik moet beamen dat ik in 2008 voor het laatst in Parijs in Lafayette was en New York alweer 20 jaar geleden is. In ieder geval was in deze zaak iedere wereldcouturier aanwezig, werd de deur door een portier voor je open gedaan en straalde de weelde je tegemoet. Bij iedere modeontwerper was keus uit diverse avondjaponnen waar ik verlekkerd naar stond te kijken. Maar ik voelde mij net Julia Roberts toen zij nog niet in het nieuw gestoken was. Alleen om andere redenen. Was ik maar 40 jaar jonger, of in ieder geval 4 maten kleiner. Ik voelde mij als een soort olifant in een porseleinkast. Maar dan anders. Als ik met een avondjurk in mijn koffer de hele wereld had willen doortrekken dan had ik hier, indien vier maten kleiner, volop keus gehad. Al dagdromend keek ik mijn ogen uit. "Can I help you?" "I need an evening dress." Er werd meewarig gekeken. Als mijn credit card de aanschaf al aankon, dan ik zelf toch in ieder geval niet. "I 'm afraid we can't help you." "No problem" I said. "I 'm going to buy it in New York, on 5th Avenue. You know I need it in South Africa on the Blue train. I 'm traveling around the world and my suitcase is rather full."

Zo droom je wat af. Maar waar ik het meest aan dacht was Joelle. Er was uiteraard ook een kinderafdeling met Dior, Ralph Lauren, Burberry, Chanel en nog zo het een en ander aan bekende merken. Bij Ralph Lauren waren hartstikke leuke kleertjes voor de jongetjes. Zullen wij afspreken dat ze alledrie in Dubai door oma in het nieuw worden gestoken? Ik heb de kinderen al twintig keer in gedachten in mooie kleertjes voor mij gezien. En zeker voor Joelle met haar ideale lijf was er veel te bekijken. Ach, zei mijn moeder vroeger wel eens. Die is zo mooi dat zelfs wanneer je haar in een juten zak stopt ze nog beeldschoon is. Dat geldt zeker voor Joelle.