a. Wel mensen zijn en
b. Moeten die ook Engels spreken.
Van beide soorten was weinig aanwezig. Na enig op locatie verricht onderzoek hedenmorgen ben ik er achter gekomen dat ik ook via de weg het hotel had kunnen bereiken. De weg er naartoe is steil maar je kunt dan in ieder geval je koffer achter je aan zeulen. In de omgeving van het hotel zijn de straten breed. Zo breed dat de trottoirs met hekken zijn afgezet dus als je moet oversteken dan moet je dit via een voetgangerstunnel doen. Deze tunnels hebben geen trappen maar vormen een weg naar beneden met om de zoveel centimeters een ophoging om de vaart te remmen. Dit is natuurlijk bedoeld voor wanneer je met je rolstoel naar beneden gaat. Deze drempeltjes zijn echte snelheidremmers. Alleen ben ik er niet zeker van of je dan niet met rolstoel en al over de kop slaat. Maar er was niemand om mij een demonstratie te geven. Jammer, want ik wil in den vreemde altijd een goed beeld van de plaatselijke mogelijkheden en gebruiken krijgen.
De omgeving is echter qua architectuur prachtig. Genoeg voor honderden foto 's, die ik echter niet heb genomen. Dan moet ik nog eens terug naar de Oekraïne om een fotoboek van steden te maken. Ik vermoed echter dat hiernaar in Nederland niet zoveel vraag zal zijn. Dat komt dan meteen uit voor de ramsj. Als De Slegte tegen die tijd nog bestaat.
In Odessa heb ik de laatste dag nog overal rond gewandeld. Dingen en mensen in mij opgenomen. Een leuke verrassing was dat in de muziekkoepel in het stadsparkje 's middags een concert van een blazersensemble werd gegeven. Ik had op alle bankjes in de directe omgeving al mooi opgedofte bejaarden aangetroffen. Sommige met hoedjes op maar allemaal met mooie kleren aan en kappersharen, met blosjes op de wangen en liprouge op de lippen. Toen het orkest voltallig was, zo'n 27 man en op aanwijzing van de dirigent begon te spelen kwamen de voetjes van de vloer en de bejaarden overeind. De vrouwen waren in overgrote meerderheid maar die dansten met elkaar. Er was een mannetje van om en nabij de 90 met een gouden pak,een gouden hoed met brede rand en laarsjes eveneens van goud. Hij danste dat het een lieve lust was omringd door dames waarvan vele dezelfde leeftijd hadden bereikt. Er was een wat jongere dame bij, eind 60 die in haar mooie zwarte jurk, met boothals, afgezet met zwart-witte ruches en hoog opgestoken pikzwart haar probeerde de show te stelen. Zij moest hierbij concurrentie aangaan met een vrouw in een oranje jurk met grote figuren in blauw, voorstellende pauwen met uitgespreide veren. Ook zij had haar oranje haar hoog opgestoken en wuifde zich koelte toe met een waaier. Er viel zoveel te zien. De jonge mensen en dan vooral de jonge vrouwen waren een verhaal apart. Vele op hakken zo hoog, dat ik een ladder nodig zou hebben om in deze schoenen te klimmen. Maar daarentegen waren de rokjes zo kort dat dit elkaar wel weer compenseerde. Vaak hadden zij ook hotpants aan waarbij vergeleken onze hotpants in de 60/70er jaren bermuda's waren. Maar de meesten hadden benen die pas eindigden in de buurt van de nek. Er viel dus zeer veel te genieten. Drie mooie jonge vrouwen kwamen op zulke schoenen en twee daarvan met genoemde korte rokjes (de derde droeg een lange jurk) langs. Grote zonnebrillen en heel veel plezier. Zoveel plezier dat ze allemaal hard moesten giechelen, elkaar daarbij stevig vasthoudend want anders waren ze waarschijnlijk omgevallen van de lach.
Dit soort taferelen zijn er vandaag niet bij want ik blijf nu op het terras van mijn hotel lekker zitten lezen. Vanavond om 7 uur word ik met de taxi naar het station gebracht. En dan op naar Moskou. Ik ben nu voor het eerst een beetje zenuwachtig. Als het echter allemaal goed gaat word ik morgenochtend van de trein opgehaald en met een shared shuttle naar mijn hotel gebracht. We zullen zien!
In Odessa heb ik de laatste dag nog overal rond gewandeld. Dingen en mensen in mij opgenomen. Een leuke verrassing was dat in de muziekkoepel in het stadsparkje 's middags een concert van een blazersensemble werd gegeven. Ik had op alle bankjes in de directe omgeving al mooi opgedofte bejaarden aangetroffen. Sommige met hoedjes op maar allemaal met mooie kleren aan en kappersharen, met blosjes op de wangen en liprouge op de lippen. Toen het orkest voltallig was, zo'n 27 man en op aanwijzing van de dirigent begon te spelen kwamen de voetjes van de vloer en de bejaarden overeind. De vrouwen waren in overgrote meerderheid maar die dansten met elkaar. Er was een mannetje van om en nabij de 90 met een gouden pak,een gouden hoed met brede rand en laarsjes eveneens van goud. Hij danste dat het een lieve lust was omringd door dames waarvan vele dezelfde leeftijd hadden bereikt. Er was een wat jongere dame bij, eind 60 die in haar mooie zwarte jurk, met boothals, afgezet met zwart-witte ruches en hoog opgestoken pikzwart haar probeerde de show te stelen. Zij moest hierbij concurrentie aangaan met een vrouw in een oranje jurk met grote figuren in blauw, voorstellende pauwen met uitgespreide veren. Ook zij had haar oranje haar hoog opgestoken en wuifde zich koelte toe met een waaier. Er viel zoveel te zien. De jonge mensen en dan vooral de jonge vrouwen waren een verhaal apart. Vele op hakken zo hoog, dat ik een ladder nodig zou hebben om in deze schoenen te klimmen. Maar daarentegen waren de rokjes zo kort dat dit elkaar wel weer compenseerde. Vaak hadden zij ook hotpants aan waarbij vergeleken onze hotpants in de 60/70er jaren bermuda's waren. Maar de meesten hadden benen die pas eindigden in de buurt van de nek. Er viel dus zeer veel te genieten. Drie mooie jonge vrouwen kwamen op zulke schoenen en twee daarvan met genoemde korte rokjes (de derde droeg een lange jurk) langs. Grote zonnebrillen en heel veel plezier. Zoveel plezier dat ze allemaal hard moesten giechelen, elkaar daarbij stevig vasthoudend want anders waren ze waarschijnlijk omgevallen van de lach.
Dit soort taferelen zijn er vandaag niet bij want ik blijf nu op het terras van mijn hotel lekker zitten lezen. Vanavond om 7 uur word ik met de taxi naar het station gebracht. En dan op naar Moskou. Ik ben nu voor het eerst een beetje zenuwachtig. Als het echter allemaal goed gaat word ik morgenochtend van de trein opgehaald en met een shared shuttle naar mijn hotel gebracht. We zullen zien!
No comments:
Post a Comment