Nadat ik bijna anderhalf uur bij het zusterhotel van mijn hotel had zitten internetten ben ik weer naar mijn eigen hotel terug gegaan. In mijn hotel moet ik 700 roebels betalen voor 24 uur internet en daarvoor moet ik allerlei moeilijke dingen met adapters en/of prepaid cards doen. Ik ken mijzelf, dan heb ik 700 roebel betaald, toch 20 euro en dan krijg ik het niet voor elkaar. Dus ben ik naar de buren gegaan. Bij de receptie van mijn eigen hotel vertelde men mij vanmorgen toen ik zei graag onder een douche te willen dat ik daarvoor ook naar de buren kon gaan want die hebben een fitness centre. Uiteindelijk zag ik dit niet zo zitten en bleef in mijn eigen hotel, half slapend in de lobby hangen totdat ik om 11 uur naar mijn kamer mocht. Toch weer een paar uurtjes extra gekregen.
Het merkwaardige is, dat internet bij de buren gratis is. In mijn hotel werd ik vanmorgen ook geadviseerd om daar maar naartoe te gaan toen ik geen raad wist met de tijd die ik wachtend moest doorbrengen totdat mijn kamer klaar zou zijn. Ik heb dat al een aantal keren meegemaakt, want hotels hanteren doorgaans het beleid, dat kamers pas beschikbaar zijn om twee uur. Nu heb ik nooit echt tot dit tijdstip hoeven wachten en bovendien kon ik altijd internetten dus hoefde ik mij niet te vervelen. Het gratis internet is overigens ook maar betrekkelijk want na ruim een uur werd ik van internet gegooid onder de argumentatie dat het hotel voor elke gast zo goed mogelijk snel internet wilde beschikbaar stellen en dat betekent dat er een limiet moet zijn aan de tijd dat je hiervan gebruik kan maken.
Ik keerde terug op mijn kamer met drie Moskouse in het Engels geschreven kranten. En zie, daar ging weer een vooroordeel aan diggelen. Ik ging ervan uit dat Russische kranten streng gecensureerd zouden zijn, zelfs de Engelse uitgaven, maar ook dit bleek niet het geval. Er stonden razend behartigenswaardige artikelen in waarbij kritiek op Putin/Rusland niet werd ontweken. Een artikel dat zeer mijn aandacht trof, maar dat eigenlijk de visie van Rusland op de Syrië kwestie ondersteunde was geschreven door twee specialisten in buitenlandse politieke analyses en vooral Midden Oosten politiek. Het betreft Moritz Pieper en Octavius Pinkard, twee onderzoekers aan de universiteit van Kent. Zij schreven over hun bezorgdheid terzake van de praktisch onoplosbare situatie in Syrië waarbij sprake is van diametraal tegenover elkaar staand beleid in het westen en oosten. Binnen Europa zijn de leidende stemmen van Frankrijk en Engeland om het wapenembargo op Syrië op te heffen teneinde de rebellen van wapens te voorzien beangstigend in het licht van de kidnapping door de rebellen in maart en later ook weer in mei van UN vredessoldaten. Ook het feit dat het al-Nusrafront, een van de meest succesvol opererende rebellengroepen openlijk zijn loyaliteit jegens al- Qaida heeft uitgesproken maakt mij persoonlijk niet blij met bewapening van de rebellen. Vooral in het licht van de opmerking van John Kerry dat de rebellen grondig worden gescreend alvorens ze van wapens worden voorzien is de kidnapping van de vredessoldaten een slag in het gezicht van het westen. Als in het westen de steun van Rusland aan Asad of in ieder geval de onwil van dit land om inzake Syrië het westers beleid te steunen wordt geanalyseerd dan spreekt men over de angst van Rusland voor soortgelijke opstanden in de overwegend Islamitsiche staten binnen Rusland in deze regio. Ik vind dit een zeer valabele overweging van Russische kant. Vooral wanneer men naar het door jihadisten en andere orthodoxe fanatici veroorzaakte geweld in landen als Irak, Libië, Egypte, Afghanistan kijkt. Naar mijn mening is er niets goeds uit de opstanden en het wegjagen cq doden van de oorspronkelijke dictators in deze landen voortgekomen. Hierbij moet worden aangetekend dat Amerika en Engeland van de wereldwijde bezwaren inzake hun oorlog tegen Irak, waarvan nu wordt erkend dat deze op leugens was gebaseerd en ook tegen de acties in Libië die zonder het mandaat van de UN veiligheidsraad plaats vonden, zich niet alleen niets hebben aangetrokken maar in retrospectief er ook niets van hebben geleerd. Maar, terugkerend naar het krantenartikel, moet ik beamen dat het allemaal om macht en invloed in dit gebied is te doen. Hierbij wordt verwezen naar het geheime Sykes-Picot akkoord, dat met instemming van Rusland werd gesloten gedurende wereldoorlog I waarbij invloedssferen en controle in het Midden Oosten werden vast gelegd. We zijn echter een eeuw later en we zouden hebben moeten leren van de fouten uit het verleden.
Heel terloops heb ik de midden oosten politiek wel eens te berde gebracht tijdens de zondagmiddagwandelingen. Maar het is zware kost waar bovendien niet een twee drie een oplossing voor te bedenken valt. En mijn wandelmaatje heeft het vaak toch al zo moeilijk met mijn oeverloze gespreksonderwerpen. Ik moet haar toch te vriend houden. Maar zo alleen op een hotelkamer, de wereldpolitiek en andere onderwerpen overdenkend stoor ik niemand. Bovendien heb ik gemerkt zet zo'n wereldreis je om diverse redenen toch wel aan het denken. En dit alles dankzij Moskou waar ik vanmiddag met stijgende verbazing heb rond gelopen. Er zat visie achter al deze prachtige gebouwen. In Osessa was het de visie van Catharina de Grote, die graag in Odessa vertoefde omdat in de winter Petersbrug haar te koud was.
No comments:
Post a Comment