New York 25 april tot 1 mei 2014

Gisteren na 3,5 uur vertraging waarvoor ik vouchers ontving voor korting op mijn volgende KLM-vlucht en voor 10 euro een eet-drinkbon ben ik om 7 uur plaatselijke tijd in New York aangekomen. Het was nog even zoeken naar het hotel. Ik stapte eerst vol vertrouwen het verkeerde, naast het Edison hotel gelegen hotel binnen waar men mij vervolgens naar het juiste hotel verwees. Het is een prima, modern hotel. Weliswaar is het buiten zeer lawaaiig maar dat weet je als je midden in het uitgaansdistrict een hotel boekt. Maar alles is op loopafstand. Zoals de St. Patrick Cathedral, die helaas nog altijd in de steigers staat.

Vandaag naar Het Guggenheim gelopen en genoten van de verzameling Franse impressionisten. Vooral twee schilderijen uit zijn vroege periode (1901-1903) van Picasso ontroerden mij zeer. Voor het schilderij, een portret van Dora Maar zat een naar schatting vijfjarig meisje geheel in zichzelf gekeerd dit portret na te tekenen. Zittend op de grond met een schrift en wat potloden voor zich tekende zij een treffende gelijkenis met het originele portret. Later zag ik haar voor een ander schilderij van een Italiaanse meester. Ik heb even overwogen het kind naar haar naam te vragen. Zij wordt ongetwijfeld later een beroemde schilder en dan kan ik over 20 jaar nonchalant vertellen, ja ik heb haar op 5 jarige leeftijd nog zien tekenen in het Guggenheim in New York.

Na het Guggenheim ging ik naar het Metropolitan. Eerst langs Egyptische kunst die mij niet echt boeide. Vervolgens een aantal stijlkamers uit de 17e en 18e eeuw bekeken. Het viel mij op dat er qua inrichting van kamers wanneer men het op klassieke wijze doet niet zoveel is veranderd. Uiteraard is modern design heel anders, maar stijlmeubelen zijn blijkbaar van alle tijden. Na verder gelopen te zijn kwam ik plotseling bij de Amerikaanse impressionisten. Twee schilderijen van de mij onbekende Winslow Homer, namelijk Eaglehead en Snap the Whip ontroerden mij enorm. Ik had ze graag in mijn huis hangen. Een volgende zaal was gewijd aan het Amerikaans impressionisme dat zijn hoogtijdagen vierde tussen 1880 en 1920. Hieronder Seymour Joseph Guy, John Singer Sargent en Mary Cassatt. Deze schilders verbleven in Parijs in late zeventiger jaren van de 19e eeuw en hadden goed naar de aldaar aanwezige impressionisten gekeken. Evenals William Meritt Chase. Een andere Amerikaanse impressionist, Childe Hassam studeerde van 1886-1889 in Parijs en werd zeer beïnvloed door Claude Monet. Terug in Amerika werd hij de bekendste  chroniqueur van het impressionisme in New York en New England. Ook John Singer Sargent verbleef vaak bij Claude Monet in zijn huis te Giverny. Naast impressionistische schilderijen schilderde deze schilder heel mooie portretten op ware grootte zoals de "Lady with the rose",  "the lady in black" en "madame x". Ik heb er tijdenlang naar gekeken en wilde ze wel meenemen. Vanwege het feit dat ik deze mij onbekende schilders zo indrukwekkend vond was het met enorme intensiteit dat ik hun kunst bekeek. Hierna kon ik niets meer bevatten. Zeker niet omdat ik ook al het Guggenheim erop had zitten. Ik besloot het hierbij te laten en richting Empire State Building te wandelen.

Zoals bij veel populaire toeristische attracties duurde het ook hier heel lang voordat ik eindelijk op het uitzichtdeck stond. Maar dan heb je ook wat. Van alle kanten een schitterend uitzicht over New York, the Bronx, Brooklyn, New Yersey en het financial district. Helaas regende het en was het daardoor allemaal wat somber. Maar van grote hoogte Manhattan te zien liggen, ingeklemd tussen de Harlem en Hudson river is bijzonder.

Mijn eerste dag was goed besteed en eindigde met een beker  frappuccino bij Starbucks.

Mostar Bosnië Herzegovina

Vandaag met de bus een twaalf uur lange tocht naar Mostar in Bosnië Herzegovina gemaakt. We gingen langs de baai van Kotor de bergen in richting Trebinje, een stadje in Sprska, de Servische republiek binnen Bosnië Herzegovina. Dit land kent twee entiteiten. De andere betreft de federatie van Bosnië en Herzegovina waar hoofdzakelijk Kroatische Bosniërs wonen en de Bosnaks, de islamitische Bosniërs. Na Trebinje ging het dwars door hoge kale bergen richting Mostar. Naarmate we deze plaats dichter naderden zagen we wat meer bebouwing, echter voornamelijk kapot geschoten huizen en gebouwen. Nadat men in 1995 vrede had gesloten in Bosnië via de vrede van Dayton moest men met de wederopbouw van het land beginnen. 

Tijdens de Bosnische oorlog was in 1993 de Stari Most, de oude brug in Mostar die op gezag van de Ottomaanse sultan Suleyman de Grote was gebouwd, verwoest. In 2001 begon men onder supervisie van Unesco met geld van de EU, de Wereldbank, het cultuurfonds Aga Khan en de overheden van Nederland, Italië, Bosnië en  Herzegovina, Kroatië en Turkije aan de wederopbouw. In juli 2004 werd de brug feestelijk heropend en vanaf 2005 staat hij op de werelderfgoedlijst van Unesco. 

Het stadje is zeer toeristisch maar nog steeds bijzonder bezienswaardig. Zoals in de hele Balkan ademt de omgeving de geschiedenis van de afgelopen eeuwen. Recente geschiedenis, zoals het uiteenvallen van Jugoslavie, maar ook de periode waarin het Ottomaanse rijk hier heer en meester was totdat Bosnië en Herzegovina in 1878 door het congres van Berlijn aan Oostenrijk - Hongarije werd gegeven.

Bosnië en Herzegovina is vooral bekend vanwege het feit dat de moord op de Oostenrijkse kroonprins en zijn gemalin  in Sarajevo in 1914 door Princip het begin vormde van de eerste Wereldoorlog. 

In Bosnië en Herzegovina leefden sinds de middeleeuwen veel godsdiensten vreedzaam samen. Men trof er katholieken, orthodoxe christenen, joden en islamieten aan. Dankzij de wederzijdse tolerantie, die een kenmerk vormde van de Bosnische bevolking, de goede Bosniërs genaamd, kon men in harmonie samenleven.

Dubrovnik

Op 16 april een middagtocht naar Dubrovnik. Met een klein groepje mensen gingen wij in een comfortabel busje de grens over naar Kroatië om deze historische stad, die in zijn geheel op de Unesco lijst van werelderfgoed is geplaatst te bezoeken. Dubrovnik naderend zagen we deze stad al in de diepte half in de zee liggen. Werkelijk een schitterend gezicht.

We liepen door de oude stad en keken onze ogen uit. Het is toeristisch maar om deze tijd van het jaar viel de drukte mee. Twee keer een terrasje gepikt en veel gepraat met mijn reisgenoot van deze dag, naamgenoot Irene van der Laan. Truus wilde eventjes een dagje alleen. Truus heet ook van der Laan  en de kinderen van Irene van der Laan heten Faber. Bovendien zit zij met haar moeder dagelijks naast ons aan tafel tijdens het eten. Een merkwaardig coïncident. 

Montenegro

Op 8 april na een vertraging van ruim twee uur in Montenegro aangekomen.

Het was exact middernacht en na het nuttigen van een kleine maaltijd gingen wij om half twee eindelijk slapen. De volgende ochtend eerst naar de dokter voor controle. Daarna begon het programma.

Het was alsof het een maand geleden was dat we hier waren. Weer veel vertrouwde gezichten onder de gasten en het bedienend personeel in het restaurant was ook hetzelfde gebleven en verwelkomde ons met warm enthousiasme. Na de lange reisdag was de eerste dag afzien en ging ik vroeg slapen. 

De volgende ochtend om half acht de eerste wandeling. Met z'n drieën liepen wij onder leiding van een fysiotherapeute langs het meer. Lekker zonnetje in het gezicht en genieten van het mooie uitzicht. Na een uurtje weer terug en snel naar het ontbijt want om negen uur gym in de zaal. Daarna watergym, onderwatermassage en vervolgens de lunch. Na de lunch zaalgym, watergym en als toetje de beautybehandeling en met voor mij als sluitstuk weer de tandarts. Zaterdag om twee uur vrij en onze eerste gezamenlijke wandeling met een paar tussenstops op terrasjes. 

Zondag onze eerste dagtocht. Met een luxe touringcar naar het Skadarskomeer. Via de baai van Kotor, met de pont naar de overkant en vervolgens langs Budva, Sv Stefan richting meer. 

Inschepen in een motorboot en ik kon gelukkig de hele tocht op de achterplecht genieten van het bijzonder mooie uitzicht. Twee uur duurde de tocht over het meer met aan de overkant Albanië. De bus was omgereden en wachtte ons weer op om ons naar het restaurant te brengen. Vandaag geen lunchdieet maar een heerlijke vissoep vooraf waarna een mooie forel met smaak door ons werd verorberd. Tjonge, wat kan het leven toch mooi zijn. De omgeving trouwens ook. Het restaurant was boven de rivier gebouwd en er viel veel te bewonderen. 

Na geruime tijd moesten we weer door en wederom voerde de tocht ons door schitterende streken. Kale zwarte bergen en diepe ravijnen. Nog een paar keer vanaf een uitkijkpunt genoten van het schitterende uitzicht en via de pont weer huiswaarts om te constateren dat het een geweldige dag was geweest.