Dagtocht naar Oman

Om zes uur op. Om zeven uur zouden wij worden opgehaald voor de bustocht naar Oman waar wij vervolgens op een boot zouden gaan voor een vijf uur durende boottocht. Het ophalen werd acht uur en na nog ruim een uur bezig te zijn geweest andere mensen op te halen ging het dan eindelijk richting Oman. Door de Emiraten Ajman, Umm al Qaiwain en Ras al Khaimah naar de golf van Oman. Vlak over de grens bij het plaatsje Dibba reden wij naar het haventje waar diverse dhows lagen bestemd voor toeristisch transport. Via stuk of vijf anderen, hop on hop off, bereikten wij de voor ons bestemde boot. Met tapijten op de grond, matrassen tegen de railing en kussens als ruggensteuntje waren er voor ons beperkte gezelschap plaatsen genoeg om uit te zoeken. Ook boven kon je op deze manier van het tochtje genieten met als bijkomend voordeel dat het hier ietsje koeler was omdat je meer kon profiteren van het zeebriesje. Er werd een uurtje gevaren waarna wij ankerden in een mooie baai. Die wilden konden gaan zwemmen, snorkelen, naar het strand of op een bananenboot zich laten voortsleuren door het water. Het was er paradijselijk. Na een uurtje of wat werd een heerlijke lunch geserveerd met tal van Indiase gerechten inclusief een vegetarisch gerecht. Heerlijke mangojuice en veel water. Na de lunch ging de tocht verder tot een punt waar weer halt werd gehouden, dit keer om te vissen. Er werd met een katrol met een snoer eraan gevist. Aan het snoer zat nep eten om de vissen te verleiden erin te happen. Er werden een paar grote vissen gevangen die nonchalant in een teiltje zonder water werden geworpen waarna ze nog lange tijd naar adem lagen te happen alvorens te sterven. Ik vond dit een gruwelijk gezicht. De bezigheid was puur voor het toerisme georganiseerd, waarmee ik volstrekt geen problemen heb maar gooi de gevangen vissen dan terug of maak ze direct dood om later op Gé eten. Hoe langer hoe meer krijg ik weerzin tegen de wijze waarop wij menen met dieren te kunnen omgaan. Ondanks dit voorval was het een fijne dag.

Al Zayed moskee Abu Dhabi

Om in Abu Dhabi te komen was niet moeilijk. Zoveel wegen zijn er in de Emiraten niet. Wij hadden wat meer moeite om bij de moskee te komen. Toen hij onverwachts in al zijn schoonheid voor ons opdoemde betekende dit niet dat wij op eenvoudige wijze hem konden benaderen. Dat vergde nog heel wat kilometers en heen en weer gerij. Totdat we dan toch eindelijk de juiste weg hadden, maar helaas de verkeerde poort. De juiste ingang kwam vervolgens snel. Auto in de parkeergarage gestald en ons werd de weg gewezen waar wij een abaja konden lenen. Want zoals het hoort, armen, hoofd en benen dienen bij een bezoek aan een moskee bedekt te zijn. Wij zagen er als twee oude heksen uit maar dat belette ons niet van al het gebodene uitbundig te genieten.

Wat een pracht en schoonheid met al dat witte marmer, de sierlijke bogen, koepels en minaretten en niet te vergeten de magnifieke vloer. Eenmaal binnen kwam je ogen tekort om het schitterende interieur op je te laten inwerken.

De Al Zayed moskee is vernoemd naar sheikh Zayid Bin Sultan al Nuhayyan, de grondlegger van de UAE en de eerste president van de verenigde Emiraten. Hij ligt hier ook begraven. De opening van deze moskee was in 2007 gedurende de ramadan. De moskee is een mengeling van Moorse en Mongoolse moskee architectuur. Hij biedt plaats aan 40.000 moskeegangers. De grootste gebedsruimte is groot genoeg om 9.000 gelovigen tijdens het gebed te herbergen. Daarnaast zijn er nog twee ruimtes die ieder 1.500 gelovigen van vrouwelijke kunne kunnen herbergen. Op de hoeken van de moskee zijn vier minaretten geplaatst van 107 meter hoogte. Er zijn 82 koepels.

Op de vloer ligt het grootste tapijt ter wereld, 5.627m2 dat in Iran door 1.200 wevers, 20 technici en 30 andere ambachtslieden van 35 ton wol en 12 ton katoen is gemaakt. Deze cijfers zijn al overweldigend maar het tapijt is qua compositie en kleur magnifiek te noemen.

De talloze kroonluchters komen uit Duitsland en zijn van koper en goud gemaakt. De grootste heeft een diameter van 10 en een hoogte van 15 meter.

De geschilderde ramen en rosetten zijn van een ongeëvenaarde schoon- en kunstzinnigheid. Steeds weer is de volgende anders dan de vorige.

De marmeren vloeren en ook de muurbeschilderingen zijn een plaatje. Allemaal schitterend geschilderde bloemmotieven in lieflijke kleuren die mij letterlijk vrolijk maakten. Zoveel schoonheid bij elkaar, zoveel lichtheid en lieflijkheid ontmoet je zelden op een plek. In diverse steden heb ik genoten van museumbezoeken. Op deze plekken wordt kunst verzameld omdat het kunst is. Hier is kunst ontstaan als eerbetoon aan Allah. Ik kon dit absoluut niet rijmen met de wreedheid van de jihadstrijders van IS. Als je echter in het Oude Testament leest over de diverse wreedheden die God van ons eiste en waarmee hij ons strafte, zoals bijvoorbeeld de eis dat iedere eerstgeborene bij de mensen zowel het vee moest worden gedood, hoe hij de vrouw van Lot strafte toen zij toch stiekem omkeek, hoe hij zijn uitverkoren volk 40 jaar liet rondzwerven in een woestijn om vervolgens tegen Mozes te zeggen dat hij het beloofde land nooit zou betreden, dan blijkt wreedheid in naam van God al duizenden jaren voor te komen. Alleen tegenwoordig kijken wij daar anders tegenaan, maar begaan tezelfdertijd ook wreedheden als je denkt aan de Irakese gevangenen die door Amerikanen werden bewaakt en denk aan de gevangenen van Guantánamo die ondanks verkiezingsbeloften van Obama nog altijd zonder vorm van proces vast zitten. Bedenk dat er een jaar geleden nog stemmen opgingen om de "vrijheidsstrijders" in Syrië met wapens in hun gevecht tegen Assad te steunen. Nu blijkt pas echt, niet alleen in Syrië maar ook in Irak, Egypte, Libië, Afghanistan hoe gewelddadig veel van deze vrijheidsstrijders zijn en ze hun zogenaamde idealen slechts met geweld aan anderen willen opdringen. Ongelovigen en mensen met een ander geloof worden gedood en door dit dreigement bij voorbaat uit hun leefomgeving verjaagd.

Desondanks is wat de islamitische/Arabische cultuur in Abu Dhabi tot stand heeft gebracht magnifiek en kun je beter glimlachend en met plezier genieten van de schoonheid van de Al Zayed moskee.

We brachten hierna nog een bezoek aan het paleis van de Emiraten, dat nog net zo fraai was als vorig jaar. Tegenover dit paleis was men met de bouw van een klassiek aandoend gebouw ten opzichte van de gebouwen er omheen een stukje verder gekomen en leek het bijna klaar.

Oasis Beach Tower hotel

Vandaag met de metro naar Oasis Beach Tower hotel waar we twee keer een heerlijke vakantie hebben doorgebracht. Vorig jaar hadden we nog een fantastisch uitzicht op Palm Jumeirah en hotel Atalantis en de rest van de Arabische Golf. Ik ben bang dat dit nog dit jaar is afgelopen. Wat we twee jaar geleden al zagen gebeuren door graaf en andere werkzaamheden is nu uitgemond in twee hoge wolkenkrabbers die het uitzicht vanaf het Oasis Beach Tower hotel zullen belemmeren. De hele 

Walk leek wel opengebroken. Overal was men met werkzaamheden bezig. Door het puin en het stof was het niet gezellig meer. Wel leek de trambaan bijna klaar. Er reed al een tram proef. Dit wordt een ringbaan door Jumeirah om de wegen te ontlasten en misschien ook de reeds bestaande twee metrolijnen. Wij gingen weer terug naar Dubai Mall om daar wat te eten en daarna naar de waterfontein show. Deze was fascinerend. Met grote kracht werd op de maat van muziek water uit tientallen fonteinen de lucht in geslingerd. Uiteraard met schitterende verlichting. Een sprookjesgebeuren dat vanaf 7 uur 's avonds ieder uur plaats vindt en duizenden mensen trekt. Sheik Mohammed Bin Rashid al Maktoum wilde dit en dreef zoals met veel zaken zoals bijvoorbeeld ook Palm Jumeirah en het andere palmeiland zijn zin door. Hij wil Dubai met alles de nummer 1 van de wereld maken. Nummer 1 op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs (beide gratis), recreatie, sport, openbaar vervoer (spot goedkoop) en volkshuisvesting. Het meeste is hem al gelukt. Dubai kent al jarenlang een booming economy. Ondanks de dip in de onroerend goedmarkt en de financiële wereld van de laatste jaren van het eerste decennium. Toen op 4 januari 2010 de Burj Dubai zou worden geopend besloot men een paar uur voor de opening de naam te veranderen in Burj Khalifa ter meerdere glorie van de emir van Abu Dhabi sheik Mohammed al Zayed die zijn collega sheik Mohammed Bin Rashid al Maktoum met 40 miljard dollar te hulp schoot. ' s Werelds hoogste toren draagt nu de naam van de emir van Abu Dhabi die daar zeer trots op is. Overigens schieten ook in Abu Dhabi de mooiste gebouwen als paddestoelen uit de grond en wedijvert men met de emir van Dubai. Dat kan blijkbaar in de Emiraten. Men probeert het belangrijkste financiële en handelscentrum van de wereld te worden. Maar ook op het gebied van internationaal vervoer gaat men de concurrentie met iedereen aan. Met de luchtvaartmaatschappijen uit de Emiraten kan men 97 landen van de wereld bereiken. Klimatologisch is het een heerlijk land en de voorzieningen zijn eerste klas. In Dubai heeft men inmiddels ook een internetcity. Ik vraag mij af of dit een soort Sillicon Valley moet worden. Als het aan sheik al Maktoum ligt waarschijnlijk wel.

Hij is een workaholic maar heeft toch 23 kinderen verwekt waarvan 12 bij echtgenote nummer 1, een vollen nicht met wie hij in 1979 trouwde en 2 bij zijn belangrijkste junior vrouw. Hoeveel andere vrouwen hij heeft weet ik niet.

Dubai museum

De eerste dag van onze bustocht voerde ons langs twee musea waaronder het Dubai museum. In dit museum leer je over de geschiedenis van Dubai. Evenals op vele andere plekken aan de Arabische golf werd dit gebied bevolkt door parelvissers. Het was ook een handelsplek waar goederen per dhow werden vervoerd naar Perzië, India en China. ook tegenwoordig geschiedt het transport nog altijd per dhow. Als je deze boten zo in de haven van Dubai ziet liggen kun je je nauwelijks voorstellen dat ze woeste zeeën kunnen bevaren. Maar het zullen sterke boten zijn. In ieder geval gebruikt men ze al eeuwenlang.

Bustocht blue line Dubai

Vandaag de tocht langs de kust van Dubai met de bus gedaan. Langs Jumeirah mosque, een elegante en mooie moskee waar de rondleiding helaas al was begonnen en wij er niet meer in mochten. De volgende bus genomen door Jumeirah en mijn ogen uitgekeken wat betreft het aantal moskeeën. Er schijnen er 500 te zijn in Dubai, maar op dat stukje kustweg in Jumeirah leken er al wel 100 te staan. Wat mij betreft allemaal van schitterende architectonische kwaliteit. Bij palm Jumeirah het schiereiland op. Men is hier nog altijd druk aan het bouwen. Het is de bedoeling dat er een hele grote shopping mall komt met kantoren, hotels, appartement, restaurants etc. Voor mijn gevoel rijdt de monorail er dan dwars door heen. Dat is echter een fantastische manier om de omgeving te bewonderen. Atlantis is nog steeds geweldig.  Door het shopping centre geslenterd. Helaas had men bij Starbucks bedacht dat er bovenop de prijs nog belasting zou worden geheven terwijl ons net was verteld dat er in Dubai inkomsten- noch omzetbelasting wordt geheven. Het leek mij een staaltje van zelfverrijking en we besloten door te reizen naar de Dubai mall om daar te gaan lunchen. Bij de Egyptische mall Wafi overgestapt op de bus naar onder andere de Spice souk. In wafi is alles Egyptisch inclusief de beelden en de obelisk. In Dubai is niets te gek. 

Bustocht red line Dubai

Vandaag met de red line een bustocht door oud Dubai. Je leert een stad dan toch weer op andere wijze kennen. De ritprijs was inclusief een bezoek aan het Museum Dubai en het museum van sheik Al Maktoum. Tevens een tochtje over de Creek. Via de tunnel aan de monding van de Creek kwamen we bij de gold souq en vervolgens bij de Spice souq waarvan de geuren je van verre tegemoet kwamen.

Dubai oktober 2014

3 Oktober vertrok ik voor de derde keer met the emirates richting Dubai. De vlucht was comfortabel en relaxed, zoals altijd. Om middernacht aangekomen en na de paspoortcontrole en het ophalen van de bagage de zinderende hitte in om mijn auto op te halen. Dit vereiste zeer veel geduld. Zoals zo vaak was er ook nu een probleem namelijk dat ik voor het verkeerde loket van Europcar stond. Ik stond bij terminal 3, waar ik ook was aangekomen maar ik moest bij terminal 1 zijn. Er leek geen personeel te zijn om hetzij de auto op te halen hetzij mij daar naartoe te brengen. Ik had besloten voor geen prijs ter wereld zelf naar de andere terminal te gaan. Op dit vliegveld zijn de afstanden immens en de temperatuur was 33 graden. Niet een gegeven om blijmoedig bepakt en bezakt aan een lange tocht te beginnen. Gelukkig werd de soep niet zo heet gegeten als de buiten temperatuur want na enige tijd stond daar toch een ford Kia naast de deur. Ik had mij de route naar het hotel goed ingeprent en het leek zo eenvoudig dat er eigenlijk niets kon gebeuren. Ja, maar dan moet je niet Irene heten. Binnen de kortste keren was ik verdwaald omdat ik toch niet de goede afslag had genomen. Op die tienbaans wegen is keren er niet bij. Als je eindelijk een zijstraat tegen komt en je probeert je weg terug te vinden raak je nog hopelozer verdwaald. Althans dat overkwam mij. Na een uur rond dwalen toch maar even het hotel gebeld om te melden dat ik wel van plan was dit jaar nog langs te komen maar dat ik de weg was kwijt geraakt. Men scheen er niet erg van onder de indruk te zijn. Uiteindelijk arriveerde ik om drie uur 's nachts in het hotel terwijl de afstand vanaf het vliegveld slechts 6 kilometer bedraagt. Kletsnat van het zweet dat door de hitte zowel als mijn verwardheid werd veroorzaakt checkte ik in en de aanwezige conciërge bracht mij eerst een glas ijskoud appelsap en vervolgens een glas ijskoud water die ik beide in één teug teug leegde. Het appartement is royaal maar kwalitatief een stuk minder dan zijn naamgenoot het Oasis Beach Tower Hotel. De prijs is er dan ook naar. Ook de ligging, midden in het oude gedeelte van de stad is minder. Echter ik vraag mij af of je nog steeds vanuit Oasis Beach hotel het magnifieke uitzicht hebt op Palm Island en het bijzondere hotel Atlantis. De voorgaande jaren was men recht tegenover het hotel aan het heien en bouwen en het kan best zijn dat er nu inmiddels een torenhoog, het uitzicht benemend gebouw is verschenen. 

Voorlopig ben ik nog alleen want Judy komt drie dagen later. Lopend heb ik al de omgeving verkend. Er is gelukkig dichtbij een Carrefour in een shopping mall zodat wij gemakkelijk boodschappen kunnen doen.