Qatar dag 4

Gisterenavond maakten wij een boottocht door de baai van Doha. Het was fascinerend om te zien hoe  de wolkenkrabbers in het diplomatic district in fantastische kleuren gehuld waren. Bij vele veranderden de kleuren constant waarbij één wolkenkrabber op een gigantische waterval leek. Je kon er letterlijk uren naar kijken. Helaas duurde de boottocht slechts een uurtje. Wij moesten naar het oude Doha. Dit was vroeger een vissersdorp waarvandaan de boten met parelvissers vertrokken. De parelvisserij bestaat niet meer en van de gewone vissers zijn ook de meeste verdwenen. De oude houten boten worden nu voor toeristische tochtjes gebruikt. We moesten wel eerst drie andere boten overklimmen voordat we bij de onze kwamen. Met een baby in je armen (Mieke) toch niet geheel gevaarloos. Maar alles ging gelukkig goed. Op de vloer van de boot lagen allemaal Perzische tapijten dus heerlijk zacht voor Tijn. Totdat hij de voorplecht ontwaarde en daar wel eens een kijkje wilde nemen. Er was geen omheining dus werd hij tot zijn grote woede terug gehaald. Hij bleef helaas een tijdlang boos. Zestien maanden maar al een geheel eigen wil met de bijbehorende drift. Het is echter een jongen om op te vreten. Altijd heel vrolijk en goedlachs en iedereen krijgt een zwaai met tata (dag, dag, volgens ons). 

In Qatar zijn ze als gekken aan het bouwen en wegen aan het aanleggen. Helaas doen ze alle wegen tegelijk. Het is dus één grote file. Zijstraten zijn eveneens opgebroken dus je kunt letterlijk geen kant op.  Gisteren waren we dus veel te laat bij de boot omdat onze chauffeur niet door het verkeer heen kon komen. Vandaag wilden we zelf naar de Souk. Er zijn er verschillende, waaronder de goud Souk. Deze overdekte markten zijn dicht bij de grote Moskee. Er is een grote weg, de Corniche, vlak langs de kust waaraan ons hotel ook ligt. Als je de Corniche volgt kom je ooit bij de Souks. Echter niet vandaag. Er was geen doorkomen aan. Uiteindelijk besloten we het maar te laten voor wat het was en terug naar het hotel te gaan via het Sheratonhotel waar nog een cache ligt. Helaas namen we de verkeerde afslag en waren gedwongen weer de Corniche op te gaan richting Souks. We hebben zeer lang in de auto gezeten en uiteindelijk de cache ook niet gevonden. Bij thuiskomst heeft Tijn echter weer heerlijk van de glijbaan gegleden waar nog diverse andere kinderen ook aan het spelen waren.

In Dubai is in een grote shopping mall een compleet bergdorp met een skipiste, een rodelbaan, een schaatsbaantje en nog tal van andere zaken. Er gaat een skilift naar boven waarna je heerlijk naar beneden kunt skiën. Ook kun je er Gluhwein drinken. De temperatuur wordt op min zes gehouden en iedereen is in skikleding gekleed. De Qatari konden natuurlijk niet achterblijven. Zo heeft men in Doha in een grote shopping mall een schaatsbaan van zeer royale afmetingen waar nog tamelijke veel mensen schaatsen. Midden in de woestijn kunnen schaatsen en skiën is toch wel heel bijzonder. Maar het geld stroomt hier gelijk met de olie. Een Nederlandse vrouw die hier werkt vertelde dat 80% van de Qatari in overheidsdienst is. Men begint 's morgens om een uur of elf met een kopje koffie waarna het al spoedig tijd voor er gebed is.  Daarna moet er geluncht worden en wederom gebeden. Om een uur of vier heeft men doorgaans het werk er wel opzitten. Vorig jaar werden de overheidssalarissen met 100% verhoogd. Kom daar bij ons eens om. In Nederland staan de overheidssalarissen al jarenlang op de nullijn. De echte werkzaamheden worden door Aziaten en westerse expats gedaan. Het laagste op de sociale ladder staan de wegarbeiders en de mensen in de bouw. Veelal Nepalezen en mensen uit India. Een treetje hoger staan de mensen in de horeca. Hier zijn veel Indiase restaurants maar ook Filipijnen zie je veel in de horeca. Nog een treetje hoger staan de westerse expats. Ingenieurs en ontwikkelaars en dergelijke. Daarboven de Qatari die voor zichzelf lucratieve overheidsbaantjes hebben geschapen. Het is overal zeer veilig want je hoeft niet bang te zijn dat je wordt bestolen. Dieven gaan linea recta naar het land van herkomst terug. Bewijs is niet nodig, een vermoeden van diefstal is genoeg. Alleenstaande westerse vrouwen die 's avonds een taxi nodig hebben moeten uitkijken. Mannelijke Arabieren beschouwen deze vrouwen al snel als hoeren waarmee ze kunnen doen wat ze willen. Zo behandelen ze hun personeel echter ook. Niet alleen sterft er per dag gemiddeld één Nepalees bij de bouw van de voetbalstadions ze worden ook geslagen wanneer ze in de ogen van de opzichter iets verkeerds doen. Het lijkt op slavernij. Blijkbaar hebben de Nepalezen het thuis nog erger want ze blijven evenals mensen uit andere Aziatische landen toch naar de Arabische wereld komen om een centje te verdienen.