New York 25 april tot 1 mei 2014

Gisteren na 3,5 uur vertraging waarvoor ik vouchers ontving voor korting op mijn volgende KLM-vlucht en voor 10 euro een eet-drinkbon ben ik om 7 uur plaatselijke tijd in New York aangekomen. Het was nog even zoeken naar het hotel. Ik stapte eerst vol vertrouwen het verkeerde, naast het Edison hotel gelegen hotel binnen waar men mij vervolgens naar het juiste hotel verwees. Het is een prima, modern hotel. Weliswaar is het buiten zeer lawaaiig maar dat weet je als je midden in het uitgaansdistrict een hotel boekt. Maar alles is op loopafstand. Zoals de St. Patrick Cathedral, die helaas nog altijd in de steigers staat.

Vandaag naar Het Guggenheim gelopen en genoten van de verzameling Franse impressionisten. Vooral twee schilderijen uit zijn vroege periode (1901-1903) van Picasso ontroerden mij zeer. Voor het schilderij, een portret van Dora Maar zat een naar schatting vijfjarig meisje geheel in zichzelf gekeerd dit portret na te tekenen. Zittend op de grond met een schrift en wat potloden voor zich tekende zij een treffende gelijkenis met het originele portret. Later zag ik haar voor een ander schilderij van een Italiaanse meester. Ik heb even overwogen het kind naar haar naam te vragen. Zij wordt ongetwijfeld later een beroemde schilder en dan kan ik over 20 jaar nonchalant vertellen, ja ik heb haar op 5 jarige leeftijd nog zien tekenen in het Guggenheim in New York.

Na het Guggenheim ging ik naar het Metropolitan. Eerst langs Egyptische kunst die mij niet echt boeide. Vervolgens een aantal stijlkamers uit de 17e en 18e eeuw bekeken. Het viel mij op dat er qua inrichting van kamers wanneer men het op klassieke wijze doet niet zoveel is veranderd. Uiteraard is modern design heel anders, maar stijlmeubelen zijn blijkbaar van alle tijden. Na verder gelopen te zijn kwam ik plotseling bij de Amerikaanse impressionisten. Twee schilderijen van de mij onbekende Winslow Homer, namelijk Eaglehead en Snap the Whip ontroerden mij enorm. Ik had ze graag in mijn huis hangen. Een volgende zaal was gewijd aan het Amerikaans impressionisme dat zijn hoogtijdagen vierde tussen 1880 en 1920. Hieronder Seymour Joseph Guy, John Singer Sargent en Mary Cassatt. Deze schilders verbleven in Parijs in late zeventiger jaren van de 19e eeuw en hadden goed naar de aldaar aanwezige impressionisten gekeken. Evenals William Meritt Chase. Een andere Amerikaanse impressionist, Childe Hassam studeerde van 1886-1889 in Parijs en werd zeer beïnvloed door Claude Monet. Terug in Amerika werd hij de bekendste  chroniqueur van het impressionisme in New York en New England. Ook John Singer Sargent verbleef vaak bij Claude Monet in zijn huis te Giverny. Naast impressionistische schilderijen schilderde deze schilder heel mooie portretten op ware grootte zoals de "Lady with the rose",  "the lady in black" en "madame x". Ik heb er tijdenlang naar gekeken en wilde ze wel meenemen. Vanwege het feit dat ik deze mij onbekende schilders zo indrukwekkend vond was het met enorme intensiteit dat ik hun kunst bekeek. Hierna kon ik niets meer bevatten. Zeker niet omdat ik ook al het Guggenheim erop had zitten. Ik besloot het hierbij te laten en richting Empire State Building te wandelen.

Zoals bij veel populaire toeristische attracties duurde het ook hier heel lang voordat ik eindelijk op het uitzichtdeck stond. Maar dan heb je ook wat. Van alle kanten een schitterend uitzicht over New York, the Bronx, Brooklyn, New Yersey en het financial district. Helaas regende het en was het daardoor allemaal wat somber. Maar van grote hoogte Manhattan te zien liggen, ingeklemd tussen de Harlem en Hudson river is bijzonder.

Mijn eerste dag was goed besteed en eindigde met een beker  frappuccino bij Starbucks.