Dagtocht naar Oman

Om zes uur op. Om zeven uur zouden wij worden opgehaald voor de bustocht naar Oman waar wij vervolgens op een boot zouden gaan voor een vijf uur durende boottocht. Het ophalen werd acht uur en na nog ruim een uur bezig te zijn geweest andere mensen op te halen ging het dan eindelijk richting Oman. Door de Emiraten Ajman, Umm al Qaiwain en Ras al Khaimah naar de golf van Oman. Vlak over de grens bij het plaatsje Dibba reden wij naar het haventje waar diverse dhows lagen bestemd voor toeristisch transport. Via stuk of vijf anderen, hop on hop off, bereikten wij de voor ons bestemde boot. Met tapijten op de grond, matrassen tegen de railing en kussens als ruggensteuntje waren er voor ons beperkte gezelschap plaatsen genoeg om uit te zoeken. Ook boven kon je op deze manier van het tochtje genieten met als bijkomend voordeel dat het hier ietsje koeler was omdat je meer kon profiteren van het zeebriesje. Er werd een uurtje gevaren waarna wij ankerden in een mooie baai. Die wilden konden gaan zwemmen, snorkelen, naar het strand of op een bananenboot zich laten voortsleuren door het water. Het was er paradijselijk. Na een uurtje of wat werd een heerlijke lunch geserveerd met tal van Indiase gerechten inclusief een vegetarisch gerecht. Heerlijke mangojuice en veel water. Na de lunch ging de tocht verder tot een punt waar weer halt werd gehouden, dit keer om te vissen. Er werd met een katrol met een snoer eraan gevist. Aan het snoer zat nep eten om de vissen te verleiden erin te happen. Er werden een paar grote vissen gevangen die nonchalant in een teiltje zonder water werden geworpen waarna ze nog lange tijd naar adem lagen te happen alvorens te sterven. Ik vond dit een gruwelijk gezicht. De bezigheid was puur voor het toerisme georganiseerd, waarmee ik volstrekt geen problemen heb maar gooi de gevangen vissen dan terug of maak ze direct dood om later op Gé eten. Hoe langer hoe meer krijg ik weerzin tegen de wijze waarop wij menen met dieren te kunnen omgaan. Ondanks dit voorval was het een fijne dag.