Obidos

De tweede dag besloten we naar Obidos te gaan. Een klein eeuwenoud plaatsje een kleine dertig kilometer bij ons vandaan, met een mooi kasteel dat tegenwoordig een  pousada is. Het stadje is helemaal ommuurd en heeft kleine straatjes met kinderhoofdjes. Ga je een straatje naar beneden dan dreigt er uitglijgevaar dus is het oppassen geblazen. Veel kleine winkeltjes en eethuisjes met gezellige terrasjes. De uitgestalde waar was op de toeristen gericht. Veel Portugees aardewerk maar ook ontdekten wij een winkeltje met beeldschone handgemaakte sieraden. Schitterend gekleurd glas waarvan men ringen maar ook siervoorwerpen had gemaakt. Ik kocht een ring en een mooi poesje met snorharen. Nadat onze magen hadden aangegeven wel weer wat eten te kunnen gebruiken kozen we een leuk terras uit en bestelden een stew van rijst met monkfish. Er zaten ook mosselen en garnalen in. Met een gemengde sla en paté van sardientjes vooraf hebben we heerlijk zitten te genieten. Judy was zo lief naar huis terug te rijden en zo kon ik een half flesje witte wijn soldaat maken. Groter genoegen dan lunchen op een terras in een eeuwenoude omgeving met een heerlijk flesje Portugese wijn bestaat er eigenlijk niet. 

Het dorp deed me overigens sterk aan Mostar denken. Dezelfde smalle straatjes een eeuwenoude huizen. Bij de entree van het dorp was een landelijk marktje waar de boeren hun etenswaren verkochten en handwerkslieden hun schitterende ambachtsprodukten. Schitterend aardewerk maar ook mooi houtsnijwerk. Jammer dat we slechts één stuks handbagage mee het vliegtuig in mogen nemen. Zodoende is het onmogelijk om breekbare waar te kopen want dat wil je toch niet in je koffer vervoeren als je moet vliegen.

Twee telefooncellen waarvan zo langzamerhand de meeste mensen niet weten wat het zijn. In het typische blauw van Portugal dat we ook tegenkwamen toen we het stadje, de poort in de muur onderdoor tegen kwamen. Alles is oud en authentiek hier.

Het bakkerswinkeltje dat Judy ontdekte en waar nog in een hout gestookte oven het brood werd gebakken en waar een moeke in een grote teil het deeg kneedde. In middeleeuws plaatje dat mij ontroerde. Het brood aten wij met tomaat, sla en komkommer als avondmaaltijd met een eveneens in het stadje gekochte fles voortreffelijke rode wijn. Och, genieten kan zo eenvoudig zijn.