Sightseeing Yogyakarta

De dag begon om acht uur met als eerste bezienswaardigheid het paleis van de sultan dat er helaas nogal verwaarloosd uitzag.

Daarna ging het door naar het waterpaleis. Een paleis van de sultan met zwembaden en watergangen waar men zich heerlijk kon vermaken. Ook waren er veel ruimtes om richting Mekka te bidden. Het paleis was oorspronkelijk omgeven door een schitterend park maar er was nu een kampong met nauwe straatjes en winkeltjes waar men veel batik en houtsnijwerk verkocht. 

Na een half uurtje hier te hebben verbleven bezocht ik een Boedistische Stupa met daar achter een schitterend Boedistisch klooster, het Mendut klooster.

Hier heerste volkomen rust. Er hing een heerlijke bloemengeur en er stonden schitterende beelden. Alles was even lieflijk en ik begrijp niet dat op Java uiteindelijk de Islam de belangrijkste godsdienst werd terwijl dit toch oorspronkelijk het hindoeïsme en het Boedisme waren.

Hier en daar kon je schitterende gouden beelden zien waaronder het wiel met de herten. Het zinnebeeld van het hertenpark te Samath in India waar Boeddha zijn eerste leerrede heeft gehouden.

Na hier een tijd in volledige rust te hebben verpozen moest ik door naar het volgende project, de Borobodur.

Majestueus lag hij daar. 's Werelds grootste Boedistische tempel, gebouwd in de 8 ste eeuw. Zonder de moderne bouwmaterialen, zonder computerprogramma's om bouwkundige berekeningen te maken. Ik begrijp nog altijd niet hoe men overal op de wereld dit soort indrukwekkende bouwwerken in lang vervlogen tijd heeft kunnen bouwen.

Begin 20 ste eeuw hebben de Nederlanders de bovenste drie lagen gerestaureerd en in de 80er jaren hebben de Indonesiërs samen met Unesco de onderste zes lagen gerestaureerd, waarna het tempelcomplex in 1991 op de werelderfgoedlijst van Unesco werd geplaatst.

Nog was mijn dag niet voorbij. We waren inmiddels in zwaar weer terecht gekomen. De lucht was pikzwart en de regen kwam met bakken uit de lucht. We reden in een kolonne vrachtwagens die bij de Merapi steen en ander materiaal hadden gehaald. Het was een smalle weg en de kanten waren onder gelopen met water. Hoewel ik totaal geen haast had was het voor mijn chauffeur een must om zijn rijbekwaamheid te bewijzen door zo snel als mogelijk de eindeloze rij vrachtwagens in te halen terwijl er van de tegenovergestelde richting ook rijen vrachtwagens kwamen en we omringd waren, uiteraard, door tientallen brommers en scooters. Maar het lukte allemaal en heelhuids bereikten wij de Prambanan tempel. Dit is een Hindoestaanse tempel uit de 9de eeuw die ook op de werelderfgoedlijst staat. De lucht was nog steeds pikzwart maar de regen was even opgehouden. De tempel zag er dreigend maar tegelijkertijd ook heel indrukwekkend uit.