Droomreis.

Nog twee dagen, dan zit de mooiste reis ooit er helaas weer op. Ik heb nog twee excursies in het vooruitzicht maar ik kan nu al wel min of meer evalueren wat ik het mooiste, bijzonderste, leukste etc. heb gevonden. Dit is wat mensen mij ook altijd vragen. Welk land ik het mooiste vond. Daar kan ik met geen mogelijkheid antwoord op geven. Wat ik qua ervaring het indrukwekkendste vond, want avontuur waar je als wereldreizigster eigenlijk op hoopt mee te zullen maken, is Mongolië. Hier was de omgeving en de natuur nog zoals je op ontdekking door de wereld hoopt aan te treffen. Je voelt je uiteindelijk een ontdekkingsreiziger en dan dient er ook wat te ontdekken te zijn. Dat gebeurde in Mongolië waar men nog nauwelijks van geasfalteerde wegen heeft gehoord en waar ik per auto zowel als te paard beekjes en snelstromende rivieren moest kruisen. Spanning en avontuur! Mongolië associeerde ik met Dzengis Khan. Verder ging mijn kennis van dit land niet. Deze wereldveroveraar heeft qua oppervlakte het grootste imperium in de wereldgeschiedenis opgebouwd. Hij kon dit doen dankzij een meritocratisch systeem dat hij invoerde. Men werd geen leider vanwege geboorterecht doch uitsluitend op basis van kunde en prestaties. Nadat hij diverse stammen weer had herenigd veroverde hij met zijn manschappen Georgië, Rusland, Afghanistan, India en China. Zijn rijk strekte zich uit van de Kaspische zee tot aan de Gele zee. Na zijn dood ging zijn zoon nog verder met expansie van zijn rijk door Perzië te veroveren. In Mongolië zelf werd mij verteld dat dit land wat delf- en grondstoffen betreft tot één van rijkste landen van de wereld behoort. Het zit vol olie, gas en mineralen. De mentaliteit van de Mongolen maakt het op dit moment onmogelijk deze rijkdommen te exploiteren en buitenlandse bedrijven zijn om deze reden huiverig om te investeren. Het politieke systeem is evenmin echt stabiel. Eigenlijk vergelijkbaar met Rusland waar soms ook onverwachts een joint venture met buitenlandse investeerders wordt beëindigd. 

Mongolië vind ik een zeer boeiend land en om deze reden één van mijn mooiste ervaringen. 

Maleisië leek mij interessant omdat het zich zelf van één van de armste landen ter wereld heeft opgewerkt tot een welvarende staat. Mijn reis door het land was tekort om er veel van te zien, maar in Kuala Lumpur heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat een energie, wat een vernieuwingen. Ooit wil ik nog eens naar Borneo naar het Maleisische gedeelte. 

En dan afgezien van mijn ontmoetingen met mijn oom en tante in Sydney en met Lina en Olexander in Kiev vormde mijn ontmoeting met Marianne en de daarop volgende tocht door New York mijn boeiendste ervaring. Wat zij mij van New York heeft laten zien was een zeer bijzondere ervaring. Of zij kent mij heel goed, of zij heeft mijn blog heel goed gelezen maar zij wist mij exact te brengen naar die plaatsen die mijn grootste belangstelling hebben. De mixture van natuur, kunst en architectuur. Wat ik hiervan op Manhattan onder haar leiding heb gezien was het beste en het mooiste gedurende de hele reis. Ik ben op heel veel plekken enthousiast geweest maar wat ik hier heb gezien was bijna een droom comes true. Het begon met wat ik dan maar gemakshalve de hangende tuinen van Babylon noem. De aanleg van parkachtige tuinen op de voormalige Highline. Natuur verweven met cultuur en architectuur.  Aan de cultuur was aandacht besteed door overal op nonchalante wijze beelden neer te zetten die fantastisch harmonieerden met de omgeving. Marianne had mij ook al diverse keren geattendeerd op daktuinen, compleet met bomen. Dat is niet bepaald uniek maar op Manhattan geeft het toch wat mij betreft een extra dimensie aan deze stad. Ik heb hier al uitvoerig geschreven over het nieuwe world trade en financieel centrum. Een groot feest van architectonische ontdekking. Evenals over de wandel- en fietsboulevard en de plotseling opduikende beeldentuin. Het was pas toen ik de fotoserie bekeek dat het mij opviel hoe humoristisch deze was samengesteld. Er is bijvoorbeeld een kat in aanvalshouding achter een vogel die weer een worm bekijkt. Ik heb foto's van ieder beeld afzonderlijk gemaakt en pas toen ik ze overbracht naar mijn Ipad zag ik de humor van deze beelden. En zo waren er veel meer. Ik was te druk bezig met fotograferen om het  ter plekke echt tot mij door te laten dringen. Dit had allemaal met tijd te maken. Ik had hier uren kunnen doorbrengen. Ieder beeld verdiende het om langdurig te worden bekeken en om van te genieten. Je moet dan een dag uittrekken om alleen al hier te kijken. Deze boulevard is ook een schitterende plek om wandelend te genieten. Ik geloof dat hij 51 kilometer lang is en heel Manhattan omspant. Je loopt langs het water met uitzicht op de skyline van New Jersey en op het water varende zeilboten. Aan de andere kant de skyline van Manhattan. 

Deze bezienswaardigheden waren nieuw voor mij. Een reizigster die in 1992 voor het laatst in New York is geweest. Ik hoor wel eens mensen zeggen, Oh daar hoef ik niet meer naartoe want daar ben ik al geweest. Maar in New York, evenals Parijs kun je niet vaak genoeg komen. Een mensenleven is nog niet genoeg om alles dat deze steden te bieden hebben te zien. Ook hier wil ik eigenlijk nogmaals zeggen, Marianne bedankt voor deze grandioze dag!! Ik kom zeker heel snel terug.

Moskou was een openbaring in positieve zin voor mij. Ik heb slechts een klein gebied gezien maar binnen deze wijk heb ik alles met grote bewondering bekeken. Toch staat deze stad niet hoog op mijn verlanglijstje. Er hangt geen warme sfeer. Hoewel het op een van de terrasjes waar ik wat gedronken en gegeten heb tegen vergoeding van een paar euro toch wel weer humor was. Men deed ogenschijnlijk zijn best, maar alles op zo'n onhandige manier dat het wel clownesk leek. Ik betaalde niet veel maar wat ik aan eten voorgeschoteld kreeg was qua kwaliteit ook niets. Desondanks suggereerde de jongen die mij bediende alsof zij de beste keuken ter wereld hadden. 

Beijing veel tegen. Maar dat kan ook niet anders wanneer je hier 23 jaar geleden voor het laatst bent geweest. Je kunt niets meer vergelijken en als je om je heen kijkt denk je toch aan vroeger en vind je de moderne Chinese wereld niet passen binnen je herinneringen. 

Eigenlijk heb ik aan mijn vorige blogs niets toe te voegen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik een fantastische reis heb gehad, die perfect is georganiseerd en dat ik nog twee dagen heb te gaan voordat ik de lange terug reis weer kan beginnen.