Motown the beat of a generation, the soul of a nation

In Los Angeles was ik qua tijd en plaats de weg kwijt. Ik ben toen ook niet mijn hotel uit geweest . Dat was ook niet nodig want in dit Westin was alles voorhanden wat een mens maar kan verzinnen dat hij wel eens nodig kan hebben. Door mijn desoriëntatie werd ik midden in de nacht wakker en besloot naar de TV te kijken. Ik viel toen met mijn neus in de boter want in een documentaire over de Funk brothers, de musici die alle bekende zangers en zangeressen hebben begeleid, evenals groepen als de  Four tops en de Temptations, daarmee Motown mede groot makend zonder daar ooit de credits voor gekregen te hebben. James Jamerson, van Dyke, Joe Messina en diverse anderen hebben mede zangers als Smokey Robinson en Marvin Gaye groot gemaakt. Motown betekende wereldberoemdheid voor Diana Ross en de Supremes, Martha Reeves, Stevie Wonder, de Jackson five met Michael Jackson die later een gedeelte van de rechten zou kopen. Er waren er zoveel die tot de grote familie van Motown behoorden. Die nacht heb ik twee uur lang zitten genieten en ik heb meteen opgezocht of deze documentaire ook op DVD is uitgebracht, wat gelukkig het geval is. 

Wat schetste echter mijn verbazing toen ik zag dat op Broadway een musical Motown is uitgebracht. Als er iets was waar ik naartoe wilde dan was het dit wel. Er liepen op Times Square mensen rond die kaartjes voor deze show verkochten. Een jonge vent kwam tussen beide toen ik een oudere man om nadere informatie vroeg. Heel even leek er een ruzie te ontstaan maar de oudere man trok zich terug zodat het onderhandelen kon beginnen. Het werd allemaal ingewikkelder gemaakt dan nodig want ik wilde sowieso een kaartje. Maar de verkoper kon niet zijn beloftes waar maken omdat hij de kaartjes nog niet bezat. Of ik 's middags om twee uur kon langskomen. Hij wist dat Pippin om half drie begon en dat was twee minuten lopen, dus tijd genoeg. Ik zorgde er om twee uur te zijn met een frappuccino in de hand als lunch waarna het kaartje inmiddels vijf dollar duurder bleek te zijn geworden. Ik zuchtte eens diep, sprak mijn verbazing uit maar take it of leave it. Zo werkt dat hier.

I took it en had als vervolg op een reeds fantastische dag een heel fijne avond. Het was een daverende start met eerst de Four Tops en meteen daarop de Temptations. Ik ben heel sentimenteel en zeker waar het muziek betreft maar ook hierbij kon ik het  niet droog houden. Mijn verleden, mijn jeugd kwam  binnen keilen met een muzikaal geweld waardoor ik in een flits vele jaren weer opnieuw beleefde. 

The beat of a generation. Ik denk dat het de beat van meerdere generaties is. Deze muziek verveelt volgens mij nooit. Diana Ross en de Supremes speelden een belangrijke rol in dit stuk. Ook aan de drang op Diana om een solo carrière te beginnen werd duidelijk aangegeven. Dit bleek niet haar eigen wens te zijn maar de wens van haar manager en Motown oprichter Berry Gordy, tevens haar lover. Wat is fictie, wat is werkelijk gebeurd. ik denk een mengsel van beide. Toen de Jackson five op auditie kwamen was de eerste reactie van Berry Gordy dat hij niets in tienerbandjes zag. Totdat ze begonnen te zingen. Hoe men aan zo'n fantastische kleine Michael is gekomen is denk ik alleen in Amerika mogelijk. Ik persoonlijk hoorde geen verschil met de oorspronkelijke Michael. Maar al was er verschil, dit jongetje danste en zong en entertainde op een manier die niet onderdeed voor die van zijn grote voorganger. Ook het optreden van Stevie Wonder was ontroerend. In het begin van het ontstaan van Motown was zijn moeder al eens met hem langs gekomen. Toen zag men er nog niets in. Een kleine blinde neger die net als Ray Charles een beroemde zanger wilde worden. Enige jaren later werd hij alsnog tot Motown toegelaten en werd prompt een wereldster. De moeilijke karakters van Smokey Robinson en Marvin Gaye kwamen ook goed uit de verf. Hier was al het één en ander over verteld tijdens de documentaire. Ook op het toneel werd hiervan een beeld gegeven. En heel even kwam James Jamerson op die - terecht - meer geld voor zijn optredens wilde hebben. Het einde voor Motown kwam na de verhuizing uit Detroit naar Los Angeles. Men dacht het hier te kunnen maken. De mentaliteit in Californië en de bedragen die voor de faciliteiten betaald moesten worden, de huur van de studio's, de apparatuur lagen veel hoger dan in Detroit deden Motown de das om. Uiteindelijk werden dan toch de rechten verkocht. 25 Jaar Motown, inderdaad the beat van een generatie.

Dit was een dag die als zeer bijzonder in mijn memorabilia kan worden bijgeschreven.