You can't always get what you want.

Je gaat naar een hard rock café en je krijgt Don McLean, Paul Simon, Bob Dylan, Rod Steward en nog wat van dit soort. Geen hard rock, maar verschrikkelijk leuk. Ik werd heel sentimenteel. Het waren/zijn moeilijke dagen voor mij zo rond 30 juni.  Ook bij de Niagara Falls waren wij ooit. En in Toronto. We kwamen er via Buffalo in 1992 en vonden de Amerikaanse kant van de Falls niet echt spectaculair. Dan maar door over de grens. En zo kwamen wij in Canada waar we een heerlijke tijd hebben gehad.  Ook nu geniet ik met volle teugen. Gek dat sommige steden wat met je doen en andere volstrekt niet. 

Ik werd keurig van het hotel opgehaald. Het was een klein gezelschap. Zeven volwassenen en een kind. Dat kind en zijn moeder kwamen uit Lugano, Zwitserland. Een jonge vrouw kwam uit België. Een echtpaar uit de staat Washingon en een paar uit Arizona. Een redelijk gemêleerd gezelschap. De chauffeur was een Israëli. Ook hij was de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots gepasseerd maar als chauffeur nog steeds voortreffelijk. Een jaar of tien geleden was hij uit Israël geëmigreerd. Hij wist veel over Geert Wilders te vertellen. Deze heeft een tijdje geleden in Toronto een lezing gegeven waar de chauffeur ook bij aanwezig was. Wilders schijnt hier heel populair te zijn. En al overdreef de chauffeur hij was in ieder geval zelf heel enthousiast over Wilders. Hij wist veel over de politiek in Nederland. Hij sprak ook over de moord op Pim Fortuyn en van Gogh. Hij vroeg of Fortuyn ook door een moslim was vermoord. Ik kon hem geruststellen dat het een gewone Nederlander is geweest, die bovendien alweer uit de gevangenis is. Dat vond hij om zo maar te zeggen geen goede zaak. Hij was een voorstander van de doodstraf in deze gevallen. Ook in Canada vond hij de rechtspraak veel te soft. Voor hem was de sharia nog te mild. Ik kreeg even de indruk dat hij ook voor vrouwen achter het aanrecht was. Hierop werd echter niet verder doorgegaan omdat andere passagiers er aan kwamen. Ik zit dus nu met twijfel. Want dit is een onderwerp dat mij zeer aan het hard gaat en waarover ik graag in discussie ga. Soms is het trouwens beter van niet.

Na dit gesprek gingen wij richting Niagara at the lake. Een zeer toeristisch dorp maar wel een soort van  Aerdenhout  wat de inwoners betreft. Men heeft het hier goed voor elkaar. Bussen mogen het dorp niet in en als je het kleine stukje van het parkeerterrein naar het centrum niet kunt lopen dan kun je met de shuttle mee. Gratis en voor niets. Onderweg kwam ik veel bezienswaardigs tegen. Het meditatieplekje naast de kerk om voor de vrede te bidden vond ik ontroerend. Dat kan men niet vaak genoeg doen. De situatie in Egypte nu Morsi door de militaire macht is afgezet stemt mij niet vrolijk. Hoe de situatie in Syrië momenteel is weet ik niet. Wat dat betreft is vier dagen trein wel lekker rustig. Toch komt vroeger of later het wereldnieuws weer in volle omvang op je af waarna je je weer zorgen kunt maken. Ik loop vaak te foeteren dat je op je kamer alleen maar wifi tegen betaling kunt gebruiken en dat loopt dan aardig in de papieren, maar in de lobby is het altijd gratis. Toch betekent dit minder gebruik van internet door mij want ik heb niet altijd zin om in de lobby te zitten.

Hoewel de steden die ik bezoek veel van hetzelfde zijn vond ik Toronto toch de moeite waard. Ook hier slechts één volle dag maar daar heb ik goed gebruik van gemaakt, vind ik zelf.

 

Nu op naar New York voor weer een leuke ontmoeting. Ik verheug mij erop!