Ik had een route naar Pier 39 bedacht waar ik niet zo verschrikkelijk steil zou hoeven klimmen. Nog even een foto van de portier en een kopje koffie met een croissant bij Starbucks waarna ik op weg ging.
Ik liep over Market Street aan het einde waarvan er een markt was. Niet alleen op straat maar ook in een hal. Ik keek snel rond want ik had een drukke dag voor de boeg. Het was een markt met snuisterijen als bijous, keramiek, kleding en ook bloemen. Bij pier 2 was er een mooi zicht op Bay Bridge het grote broertje van de Golden Gate Bridge. Deze brug werd geopend op 12 november 1936. Zes maanden voor de opening van de Golden Gate Bridge. Hij verbindt Oakland met San Francisco en bestaat uit twee delen die beide bijna even lang zijn. De totale lengte bedraagt 7,18 km. Hij steunt op twee eilanden. Het natuurlijke eiland Yerba Buena Island en het kunstmatige Treasure eiland. Tijdens de aardbeving van 1989 stortte het bovenste weggedeelte in en kwam neer op het onderste gedeelte. Het onderste gedeelte is bestemd voor het verkeer dat van San Francisco naar Oakland gaat, het bovenste gedeelte wordt gebruikt door het verkeer van Oakland naar San Francisco. Over dit gedeelte kwam ik een paar dagen geleden 's avonds de stad binnen en had een magnifiek uitzicht op de verlichte stad. Aan de baai lag deze prachtige stad daar te schitteren en als een jonge juffrouw mooi te zijn.
Bij pier 33 moest ik zijn voor een tocht naar het eiland Alcatraz. Ik keek op het vertrektijdenbord en zag dat ik nog de boot van 11 uur kon halen. Doet u mij maar één kaartje voor de tocht van 11 uur. Ieder half uur ging er een boot en als die van 11 uur vol zou zijn was ik ook bereid de boot van 11.30 te nemen. Ja ik wel, doch de maatschappij had daar andere ideeën over. Alle tochten en dat zijn zo'n 16 per dag waren tot en met 7 juli volgeboekt. De eerste cruise die ik kon boeken was op 8 juli. Tja, hoe populair kan een oude gevangenis zijn. Zeer populair wat waarschijnlijk ook te danken is aan de romantiek die kleeft aan de spectaculaire ontsnapping in 1962 van drie gevangenen. De crimineel Frank Morris lukte het samen met de broers Anglin te ontsnappen. Men heeft daarna van deze drie mannen nooit meer wat vernomen. Oorspronkelijk zou nog een vierde man meedoen maar die zag er op het laatste moment van af. Toen de andere drie al op weg waren bedacht de vierde man zich alsnog en probeerde in zijn eentje te vluchten. Dit lukte hem echter niet want er moest een hindernis worden overwonnen die je alleen met behulp van anderen kon overwinnen. Voor het vluchtplan had men elkaar nodig en was het niet mogelijk het alleen te doen. Clint Eastwood speelde met verve de rol van Frank Morris in de film die door Don Siegel werd geproduceerd in 1979. Zelfs al ken je de afloop je zit toch op het puntje van je stoel te kijken.
Dan maar meteen met de bus erop uit. Ik kocht een pas voor twee dagen waarbij ik aan vier tochten kan meedoen. De eerste tocht ging richting Golden Gate en Sausalito. Dit is een stadje ten noorden van San Francisco in het Marin County. Oorspronkelijk was het een kunstenaarsgemeenschap. Ook performers voelden zich aangetrokken tot deze plaats. Tegenwoordig zit het grote geld er en is het voor de gewone man niet meer te betalen hier een huis te kopen. Een twee kamer appartement van 40 m² doet al gauw $ 1.000.000. De grotere huizen met uitzicht over de baai gaan voor meer dan $ 100.000.000 van de hand. Het zijn vooral ook de jongens van Apple en andere high tech bedrijven die hier hun stekkie hebben gevonden. Ook filmsterren, maar dan wel de beter betaalden. Het stadje barst van de chique restaurants en hotels waar je als je een eenvoudige kamer wilt al gauw $ 500 per nacht betaalt. Een suite kan oplopen tot $ 10.000 per nacht. Maar dan heb je ook wat voor je geld. Er zijn tal van galeries en dure kleding en accessoire winkels. Er staan zeer mooie huizen. Er reden heel veel fietsers rond, die de Golden Gate op hun rijwiel hadden overwonnen. Dit is echt niet zo gemakkelijk. De brug zelf is easy peasy maar de weg er naartoe kent veel hoogtes. Iedereen die ik zag op de fiets droeg sportieve fietskleding en de meesten bleven in het zadel. Slechts een enkeling stapte bij grote hoogteverschillen af. Eigenlijk had ik dit ook op mijn Bucket list moeten zetten en dan vervolgens sportief op een fiets klimmen. Afgezien van de vraag of ik het ooit had gehaald was dit ook iets, net zoals de Harbour Bridge overigens dat ik alleen met z'n tweeën wil doen. Als er dan wat gebeurt kun je elkaar helpen. Op de Harbour Bridge klim je onder leiding van een gids, maar ik heb de ervaring dat ik iemand naast mij nodig heb die in feite een stimulans betekent om door te zetten op de momenten dat ik eigenlijk zou willen opgeven. Bovendien waren het wel allemaal jonge mensen die ik zag fietsen. Ik moet toch eens accepteren geen twintig meer te zijn. Hoewel, op mijn vijftigste was ik sterker dan op mijn dertigste. In een kabellift of helicopter hoef ik zelf geen inspanning te verrichten. Ik moest alleen mijn angst overwinnen. Fietsen naar en over de Golden Gate Bridge is een heel ander verhaal.
Op de terugweg deden we nog wat interessante plaatsen aan zoals the palace of fine arts en het nationale militaire kerkhof. In Amerika zijn 131 veteranen kerkhoven in 39 verschillende staten. Dus niet iedere staat heeft er een. Omgeven door hoge cipressen en met een adembenemend uitzicht over de baai hebben hier 30.000 soldaten hun laatste rustplaats gevonden. Sinds 1973 worden er geen nieuwe graven meer uitgegeven. Er liggen generaals uit de burgeroorlog, militairen die de medaille of honor hebben ontvangen, Buffalo soldaten en één spion van de Unie.
Daarna langs de Heilige Petrus en Paulus kerk in de North Beach wijk. Deze kerk die oorspronkelijk voor de Italiaans Amerikaanse Rooms Katholieke gemeenschap was bestemd was in de jaren 1926 en 1927 doelwit van anti katholieke anarchisten. Er vonden vijf verschillende bomaanslagen plaats. In 1927 kon de politie eindelijk twee mannen te pakken krijgen. Na een schietpartij overleed er een en werd de ander zwaar gewond naar een ziekenhuis gebracht alwaar hij later alsnog aan zijn verwondingen overleed. Men is nooit te weten gekomen of deze mannen op eigen houtje opereerden of dat er nog meer mensen bij betrokken waren. Tegenwoordig is het ook een kerk voor de Chinees Amerikaanse RK gemeenschap. Chinatown kent ook een Presbyteriaanse kerk.
Ik ging na afloop weer op Pier 39 eten. Waar het gisteren slechts 2 minuten duurde voordat ik kon gaan zitten duurde het vandaag ruim een kwartier. Het was dan ook zaterdag en zeer druk. Ook de zeerobben trokken als vanouds weer veel bekijks. Bij Wipe out werd ik niet aan een tafeltje gezet maar zat ik in een enorme houten tuinstoel waar je bijna in kon wonen. Ik bestelde nachos met avocado, tomaat en gesmolten kaas. Het meisje dat bediende zei dat ze een halve portie zou bestellen. De porties waren namelijk erg groot. Ik vond het prima. Toen het eten werd gebracht was ik ervan overtuigd dat ik een hele portie had gekregen. Deze was voldoende voor twee stevige eters met twee kinderen die een dagje uit waren en flink langs Fishermans Wharf hadden gewandeld. Ik kreeg met moeite een kwart weg. Toch was het echt een halve portie want de rekening gaf dat duidelijk aan. Ik wil niet zeggen dat ik tot het slanke soort behoor, maar de obesitas van de Amerikanen valt steeds beter te begrijpen. Ik hoop dat de cola die ik iedere keer bestel inderdaad diet coke is want je krijgt anders ook nog een enorme portie suiker naar binnen. Eigenlijk vind ik deze grote porties obsceen. Maar het zal wel aan het soort van restaurant liggen wat voor hoeveelheden je krijgt. Gisterenavond at ik in een gewoon restaurant waar ik echter mijn portie ook niet op kreeg. Als zuinige Hollandse vind ik dat zonde van het eten.
No comments:
Post a Comment