In 2004 kwam ik vanuit Alice Springs voor het eerst in Perth en ik vond deze stad geweldig. Gesitueerd aan de rivier de Swan waarlangs schitterende kapitale villa's liggen en via Freemantle dat 20 kilometer verderop ligt aan de Indische Oceaan. Veel parkaanleg en veel bomen. En overal keurige openbare toiletten. Kortom een stad naar mijn hart. In 2005 heb ik Perth als begin- en eindpunt gehad voor mijn rondreis door west Australië. Vanuit het vliegtuig kon je goed zien dat dit ook een praktisch onbewoond stuk land is. Ik heb nog een foto van een waarschuwingsbord dat het volgende benzinestation 870 km verderop is. Ook in west Australië is het land kaal en rood van kleur. Het was vanuit het vliegtuig op bijna twaalf kilometer hoogte bizar om te zien. Maar vanaf morgen kan ik het allemaal vanuit de trein bekijken.
Wat te doen op de avond dat ik jarig ben? Naast mijn hotel bevindt zich een Irish pub waar ik een van de vorige keren een aantal malen ben geweest. Ze schenken er grote glazen bier en je kunt er pubvoedsel bestellen. Als dom blondje informeerde ik aan de bar of ze ook Guinness verkochten. Men vond dit nauwelijks een antwoord waard. Men vroeg of ik een grote of een kleintje wilde. Hoe groot is een grote vroeg ik. Ze lieten me een glas met de afmeting van een pint zien. Redelijk groot voor een klein meisje. Maar de duizend dollar vraag was hoe groot het kleintje was. Ik besloot een pint te nemen. Ik ben nu ook weer niet alle dagen jarig. Een lekkere kipburger met frieten zouden mij ook wel smaken. Na te hebben afgerekend zocht ik met mijn pint in de ene en een standaard met een nummer en bestek in mijn andere hand naar een plaatsje. Vanwege het feit dat er ongeveer zeven televisietoestellen aanwezig waren die allemaal dezelfde rugbywedstrijd lieten zien had ik niet de mogelijkheid de tv te ontlopen. Ik posteerde mij dus maar aan een tafeltje recht tegenover een tv, een super grootbeeld dat op anderhalve meter afstand van mij de wedstrijd live toonde. Achter mij zaten Onslow types die vanwege de zaterdagavond een overhemd over hun gewone interlokje hadden aangetrokken. Ze leefden door het uiten van rauwe kreten zeer met de wedstrijd mee.
Ik ging er eens lekker voor zitten. Rugby dat zie ik eigenlijk nooit. Ik begrijp dat deze sport is uitgevonden door een jongen die van zijn ouders niet op andere jongens mocht liggen. Hij bedacht toen maar rugby waarin het met velen op elkaar liggen niet alleen is toegestaan maar zo te zien ook zeer wenselijk is. Ik zou als ik deze sport beoefende nooit de bal willen hebben want dan storten zich ogenblikkelijk minstens tien man op je die je niet meer loslaten. Ook als de bal allang weer elders is blijven ze nog lekker een tijdje met z'n allen op elkaar liggen. Soms ook in lepeltjeshouding waarbij de achterliggende één been over de benen van de ander heeft. Niet alleen vinden ze met tien man tegelijkertijd op een man springen leuk, ook het geven van harde kopstoten verhoogt de spelvreugde. Ik zag diverse spelers met bebloede verbanden om hun hoofd. Ze speelden dus gewoon door hoe erg ze ook gewond waren. Toch werden er in totaal drie op een brancard op een golfkarretje weg gevoerd. Bij één kwam het bloed uit mond, oren en neus. Dat leek mij typisch een geval voor de neuro chirurg. Hij en de andere gewonden werden terzijde gestaan door tien medici/paramedici en overige deskundigen. Het grappige is dat ze in tegenstelling tot de sport voor mietjes, het voetbal, waar helemaal niets mag ze bij rugby zowel tegen de bal mogen trappen als ook hem met de hand mogen aanraken en vervoeren. Het leukste is de scrum. Men staat dan met z'n allen met de armen om elkaar heen geslagen en elkaar hard duwend naar de grond te staren. Ik heb meegemaakt dat de bal allang elders was en ze nog steeds zo stonden. Ze konden er blijkbaar niet genoeg van krijgen. Ze laten ook heel duidelijk op de tv zien dat het een zeer seksueel gerichte sport is. De camera zoemde heel diep in toen een man een ander van achter tussen de benen bij zijn ballen greep. Dat was waarschijnlijk zelfs voor porno aanhangers een hele gebeurtenis. Iets anders dat mij opviel was dat de stuk getrapte graspollen weer keurig netjes werden terug gelegd en ingestampt. Net zoals op Wimbledon waar het vrouwen zijn die deze taak toebedeeld krijgen. Hier werd het door de scheidsrechter gedaan.
Als er een soort van penalty genomen mag worden dan wordt er een ondersteunend apparaat tevoorschijn gehaald waarop dan heel zorgvuldig de bal wordt gelegd. Bij golf is het een klein friemeltje waarop bij de afslag het balletje wordt gelegd, maar een golfbal is dan ook aanmerkelijk kleiner dan een rugbybal. Er staat een groot doel zonder net. Maar met wel twee heel hoge palen met een tussen balk. Ooit heeft iemand mij eens verteld dat je meer punten krijgt als je boven de dwarsbalk de bal tussen de palen schiet. Enfin, degene die deze bal mocht aftrappen loerde eerst naar de palen. Vervolgens keek hij met een scheef hoofd naar de bal, wat niet zo vreemd is want de bal is niet rond. Dan weer naar de palen, strekte zijn been en schoot de bal precies tegen een van die palen. Het is zo'n groot doel. Als de opdracht was geweest hem tegen de paal aan te schieten dan was hem dit vermoedelijk nooit gelukt. Zijn team verloor dan ook ruimschoots.
Ik had een fantastische avond. De wedstrijd was afgelopen en spelers van een band zetten een groot drumstel klaar. Het leek erop dat er levende muziek zou komen. Heel even leek het aanlokkelijk nog wat te blijven. Als er Ierse muziek zou worden gespeeld zou het helemaal grandioos zijn. Ik ben daar namelijk gek op. Maar het pintje Guinness had zijn uitwerking niet gemist. Slaperig en wat onvast op mijn benen ging ik naar mijn hotel terug.
Vanaf zondag 9 juni tot dinsdag 11 juni wanneer ik in Adelaide aankom verblijf ik weer in de trein. Incommunicabel.
No comments:
Post a Comment