Hongkong

Hé sufferd, pas op! weet je dan niet dat men in Hongkong links rijdt. Ja, maar ik was het even vergeten. Het is hier ook zo indrukwekkend. Bovendien ben ik in en tussen de parkeergarages verdwaald. Ik wilde eerst naar het water. Mijn hotel ligt aan de Canton Road en dat is vlakbij de ferry's. Dat vind ik altijd leuk om naar te kijken vandaar mijn eerste gang richting water. Het valt echter niet mee om je weg te vinden. Alles kent nog verschillende hoogtes ook en waar ik probeer te lopen lijkt niet op voetgangers gericht te zijn. Na veel vijven en zessen beland ik weer op Canton Road. Daar is ook niets mis mee want de mooiste winkels zijn hier aanwezig. Veel om naar te kijken. Wel moet je  verkopers soms letterlijk van je af slaan. Ze kunnen de mooiste kleding voor een habbekrats voor je maken en vermoedelijk hebben ze ergens ook nog wel een voorraadje nep rolexen liggen. Ik sta verlekkerd voor de etalage van Dior. Ga maar niet naar binnen. De frustratie is toch weer groot. Onzin natuurlijk, want voor de rest heb ik het fantastisch. En de gezondheid is zo te voelen puik met een uitroepteken.

Dan maar het park in. Grandioos. De stilte met alleen vogelgekwetter. En het ruisen van een fontein in het water. Onder de bomen, in de schaduw is het niet zo warm. Och, wat is het hier mooi. Ik ga mijn krantje lekker zitten lezen. Er staan veel interessante artikelen in. Oude mannetjes zeggen mij vriendelijk goedendag  wanneer ze mijn blik vangen. Een jong gezin is achter mij foto's aan het nemen. Van elkaar en van hun kind. Nadat ik de krant heb uitgelezen sta ik weer op om het schitterende park verder te verkennen. Er zijn mooie grote tropische volières met onder andere papegaaien. Het gaat heuvel op, heuvel af en trap op en trap af. Aan de randen van het park zie je door de bomen de wolkenkrabbers. Ik verlaat het park en kom even later in een groot gebouw en tussenstraatjes terecht waar ik ook niet mijn weg kan vinden. Dan bemerk ik dat ik op het station van een ferry ben gearriveerd. Ik zie ergens een bordje met Macau en ik neem meteen het besluit daar naartoe te gaan. Ik wil een retourticket kopen maar dat lijkt gemakkelijker dan gedaan. Ik krijg voor de terugtocht een soort van tegoedbon, die bovendien duurder is dan de heenreis en later ook veel duurder blijkt dan het in Macau te kopen kaartje. Als ik dat merk is het al te laat. Ik moet weer de douane door en mijn immigrationcard wordt ingenomen. Vervolgens moet ik een lange terminal door en in een wachtruimte wachten totdat ik de boot op mag. De tocht met een jet naar Macau duurt een uur. Op de boot moet ik een immigrationcard voor Macau in vullen. Daar aangekomen weer door de douane en hetzelfde ritueel als in Hongkong. Ik kijk wat rond, maar Macau boeit mij niet. Het is grappig om dit keer zowel opschriften in het Chinees als in het Portugees te zien. De Macauers spreken geen of zeer slecht Engels. Na een paar uurtjes ga ik weer terug naar Hongkong met weer dezelfde procedure met immigrationcards en douane. Maar 65+zijnde mag ik naar een speciaal loket waar de rij wat korter is. Toen Neil Diamond women over forty uitnodigde song song blue te zingen deed er geen vrouw een mond open. Maar ik wil graag snel geholpen worden.

Morgen weer om half zes op. Dan gaat mijn vlucht naar Kuala Lumpur en is het luxe leventje in China voorbij. Maar nog wel even het Copthorne in Singapore.