's Middags in KL

Na de lunch die uit een voortreffelijk zeer groot glas vers vruchtensap van vijf verschillende vruchten bestond weer op weg naar de Maleise twin towers. Het valt nog niet mee om je als voetganger over Maleise straten te begeven. De automobilist is net zoals in China almachtig en het rechtsafslaand verkeer trekt zich weinig tot niets van het rechtdoor gaand voetgangers verkeer aan en gemotoriseerde tweewielers denken helemaal dat Allah het asfalt speciaal voor hen heeft uitgevonden.

Maleisië is een islamitisch land. Je merkt er niet heel veel van. Soms zie je mannen met Soekarno hoedjes op en vrouwen een enkele keer in het zwart met hun gezicht ook half in het zwart gesluierd. Maar veel zie je deze religieuze kledinguitingen niet. Wat je wel vaker ziet, en dat vind ik wel mooi, zijn meisjes en vrouwen in fantastisch gekleurde lange jurken met schitterende in kleur bijpassende hoofddoeken. Deze zie je wat vaker maar voor mijn gevoel zijn de religieus gekleden toch in de minderheid. Althans in de wijk Bukit Bintang en in de wijk rond de moskee Jamek en China Town. De stad is zo immens groot dat wat je in je directe omgeving ziet niet maatgevend hoeft te zijn voor de rest.

Net zoals in Hongkong vind ik het hier fantastisch. Ik kijk mijn ogen uit naar de schitterend ontworpen wolkenkrabbers en vergelijk ze in gedachten met wat ik elders heb gezien. Soms zie je twee stijlen naast elkaar en dat doet mij bijna lachen. Ik vind het geweldig. Onderweg naar de twin towers kom ik heel wat fraais tegen. En ook hier veel groen.

Dan ontwaar ik één van de twintowers. Zou hij zijn  broertje verloren hebben? Gelukkig als ik een paar stappen verder heb gezet komt nummer twee tevoorschijn. Schitterend! Stel je voor dat een stel fanaten hier ook twee vliegtuigen naar binnen had laten vliegen. Ik denk dat dan inderdaad de derde wereldoorlog was uitgebroken. Waarom wordt Amerika onder andere vanwege zijn onbeheerst kapitalisme als de duivel beschouwd terwijl ik bijna in alle steden die ik heb bezocht heb gezien dat de luxe hetzelfde is. Het maakt niet uit of men in het communisme, islamisme of nihilisme gelooft. De wereldmerken op het gebied van kleding, horloges, design, auto's zie je overal in dezelfde marmeren paleizen uitgestald. Ik ben, hoewel ik het oorspronkelijk niet van plan was toch nog even een shopping mall binnen gelopen. Ik werd daartoe door mijzelf en mijn neefje sinds 1761 uitgenodigd. Ook hier weer een overdadige marmeren luxe. Ik heb mij bij Godiva op een iced cappuccino getrakteerd. Nee, zonder chocolade taartje. Naast mij zat een jong stel. Hij trakteerde haar, een beeldschoon jong meisje, op iced creamy chocolat. Met wel een verrukkelijk chocolade taartje erbij. Het zag er zo mooi uit dat je het bijna niet op zou durven eten. Nou, dat deed zij dan ook niet. Ze had voor de chocolademelk, voor het taartje noch voor haar vriendje belangstelling. Haar enige en ultieme interesse ging uit naar haar mobiel. Hij probeerde een stukje taart op een vorkje in haar mond te steken. Nuffig schudde zij haar hoofd, nee. Maar een seconde later hapte ze toch. Intussen druk vingerend op haar mobiel. Toen ze even ophield dacht ik dat ze nu haar aandacht aan haar vriendje zou schenken, maar  nee er kwam een mobieltje in de kleur van haar kleren tevoorschijn waarmee ze verder ging spelen. Ik vroeg mij af waarom mooie meisjes/vrouwen zich alles menen te kunnen permitteren. Als ik die jongen was geweest dan was ik al lang opgestaan en weggelopen. Zij had dat vermoedelijk niet eens gemerkt.