Diverse treinreizen

Nederlands weerbericht:

Voor morgen wordt sneeuwval verwacht. Het begint in het noorden maar kan zich over de rest van het land uitbreiden. In de nacht lichte tot matige vorst.

Persmededeling van de NS:

In verband met de verwachte weersomstandigheden zal onze dienstregeling met ingang van morgen worden gehalveerd, evenals de treinstellen. Voor informatie over de vertrektijden verwijzen wij u naar onze website.

Mededeling van de Belgische spoorwegen:

Wij hebben de samenwerking met de Nederlandse spoorwegen terzake van het project de hogesnelheidstrein beëindigd. 

Mededeling van de NS:

Wij hebben de Fyra voorlopig uit de vaart genomen.

Dit project dat volgens informatie in de Volkskrant voornamelijk door politiek/ambtelijke blunders naar de filistijnen is geholpen en de Nederlandse staat naar raming acht miljard zal kosten zet voor mij Nederland in een ander daglicht wanneer ik met de hogesnelheidstrein in China reis. Evenals overigens het beleid van de NS wanneer er sneeuw dreigt, cq een blaadje van de bomen is gevallen.

In China rijden honderden, zoniet duizenden hogesnelheidstreinen.Mooie, zeer luxe treinstellen met de neus van een raket. Op de grote stations kom je niet de perrons op. Er zijn immense wachtruimtes waar je wacht totdat de trein klaar staat om passagiers binnen te laten. In Beiijng waren er tenminste 12 van die wachtruimtes waar duizenden mensen kunnen wachten. Voor beide klassen treinreizigers is een apart perron. De bokken worden van de schapen gescheiden kun je opmerken. Toen ik in 1990 met Jaap met treinen reisde was het ieder voor zich en Mao voor ons allen. Als er een trein arriveerde duwde iedereen elkaar weg om als eerste de trein in te kunnen. Dat indachtig moet ik erkennen zag ik wel een beetje tegen reizen met de trein in China op. Toch, ook wat dit betreft is er onnoemlijk veel veranderd. De Chinezen wachten gedisciplineerd in de wachtruimtes en lopen dan even gedisciplineerd naar hun wagon. Ik kan nu uit ervaring spreken over stations in Beiijng en Guangzhou. Immense gebouwen waarbij vergeleken vliegvelden soms klein lijken. Wat ik mij natuurlijk continu afvroeg is de vraag hoe dit alles in de winter gaat. Ik heb niet voor niets in mijn aanhef wat persberichten opgenomen. De winters zijn in China langer en kouder dan bij ons. Wordt dan ook de normale dienstregeling afgeblazen? Ik kan het mij niet voorstellen. Waarin een klein land klein blijft.

In de trein van Ulan Bataar naar Beiijng viel het mij op dat nadat wij de Gobiwoestijn hadden verlaten en het land weer wat groener werd het China zoals ik het door de raampjes langs mij heen zag trekken hetzelfde leek als 23 jaar geleden. Nog steeds arme bouwvalletjes en de boeren achter de ploeg met de os voorop. Andere boeren die op hun hurken met een schoffeltje het onkruid aan het weg schoffelen waren. Nu weet ik beter sinds de reis Beiijng- Honkong. Na het verlaten van Beiijng zag je strak georganiseerde landerijen. Boeren met de hand, of samen met de os bezig het land te bewerken zag je niet meer. Wat opviel was de urbanisatie die in snel tempo wordt doorgezet. Op de meeste te ontwikkelen plekken is sprake van hoogbouw van zo op het oog minstens 20 verdiepingen. Het zijn allemaal spiksplinternieuwe projecten want meestal wonen er nog geen mensen. Tevens zie je overal snelwegen en spoorwegen in aanbouw. Veel spoorlijnen die elkaar als het Prins Clausplein overal kruisen. De vele nieuwe stations waren allemaal verlaten. Dat kan te maken hebben met het beleid geen mensen op perrons toe te laten. Later, dichter bij Guangzhou zag je ook meer laagbouw. En zeker niet lelijk. Het landschap was de hele reis typisch Chinees. Je kunt je niet vergissen. Dit is China. De merkwaardige ronde, soms kale en zwarte heuvels. Maar wat ik mij vooral realiseerde was dat de bomen typisch Chinees zijn. Anders van vorm dan bij ons. Tussen de heuvels komen de bomen ook heel mooi uit. Kortom, een genot om naar buiten te kijken. De laatste paar uur kwamen de bergen. Rücksichtslos had men tunnels gegraven. Een hogesnelheidstrein kun je geen bochten laten maken. Soms duurde die tunnels wel acht minuten. Voor de liefhebbers een rekensommetje:

De trein rijdt 300km per uur.

Hij rijdt exact acht minuten door een tunnel.

Hoe lang is de tunnel?

Mijn conclusie in de trein was dat China vaart zet met de ontwikkeling van de ruimtelijke ordening. En tegelijkertijd zie je een ontwikkeling van maatschappelijke normen. Ik noemde al het rustig, zonder voordringen naar de trein gaan. In de metro tussen de twee stations in Gangzou stond er zelfs iemand voor mij op. Maar misschien was dat ook wel een beetje te danken aan mijn begeleider, die nadrukkelijk op een plaats wees waar een jonge man zat. Hoe dan ook, ik kon de rit die 50 minuten duurde weer zittend doorbrengen. Daarna nog een overstap en toen waren wij ruimschoots op tijd op station Gangzou East voor het laatste traject naar Hongkong.

Nog een fotografische impressie hierbij van de Gobiwoestijn, mijn begeleider in Beiijng en mijn coupé tijdens het traject Beiijng - Ghangzou.