2e dag in Moskou

Het is niet waar. Ja echt. Je hebt toch niet........? Jawel ik heb in Moskou naast het Kremlin op een terrasje van McD een cola light (hoop ik) zitten drinken. Denk niet dat dit zo gemakkelijk ging. Ik moest op alle mogelijke manieren coca cola uitspreken en dan nog eens light of zero erbij vermelden voordat het meisje achter de kassa in de gaten had waar het om ging. Ik betaalde met duizend roebel. Een andere keus was vijfduizend roebel, maar dat leek mij voor een colaatje wel erg veel. Goed, duizend roebel was al teveel. Ze keek er naar alsof het vals geld was, stond met een diepe zucht op en verdween. Korte tijd later kwam ze met een chagrijnig hoofd terug en telde in razend tempo het wisselgeld uit. En nu zit ik nog met het vijfduizend roebel biljet. Ik kreeg deze twee biljetten gisteren uit de flappentapper nadat ik al mijn geld aan de aardige jongen had moeten geven die voor mij het Bolshoj ticket had geregeld, dat inderdaad gisterenavond bij thuiskomst keurig bij de receptie op mij lag te wachten. Ik kan proberen het biljet bij een bank te wisselen. Volgens informatie heb ik toch wel wat geld nodig voor vier dagen transsib. En dan nog drie dagen Irkutsk wat weliswaar Siberië is maar ook nog Rusland. Vanaf morgenavond begint echt het ruige leven.

Vanmorgen weer heerlijk gewandeld en tal van foto's gemaakt. Het wordt nog maanden werk om uit te zoeken welke ik ga gebruiken voor mijn boek. Nu al.

Voor ik weg ging vroegen mensen of ik het niet vervelend, of saai vond alleen te reizen. Soms maakte ik mij er met een grapje vanaf en zei dat er niemand op de hele wereld was die het 80 dagen met mij en dan nog veel in treinen zou volhouden. Misschien is dat niet alleen een grapje, So be it. Maar nu ik het wederom - het is bij lange na niet mijn eerste reis in mijn eentje- ervaar moet ik zeggen dat ik een groot gevoel van satisfactie heb dit alleen te kunnen doen. Ik deel mijn ervaringen met FB en mijn blog en met niemand hoef ik in discussie. Ik bezoek dingen waar en op momenten dat ik er zin in heb. Ik rust uit wanneer het nodig is en wil ik echt even rust dan ga ik terug naar mijn hotel. Er is niemand die zegt wat ik moet. Als ik dorst heb pak ik een biertje, of een flesje water op een terras en als ik trek heb ga ik ergens lekker eten zonder in discussie te hoeven of het restaurant leuk, of te duur of niet gezellig is. Dit alles geeft mij zoveel geestelijke, maar blijkbaar ook lichamelijke rust dat ik echt kan zeggen dat ik mij in geen jaren zo goed heb gevoeld. It's amazing zoals de Russen zeggen.

Ö

Wie ik wel mis is Joelle. Ik zou heel graag deze dingen met haar willen doen. Zij is nog piepjong, is leergierig en wil veel weten. Er zijn zoveel mooie dingen, ook voor haar. Wat te denken van de Pokrovsky Kathedraal die je zo in de Efteling zou kunnen tegenkomen. Maar ook het Rode Plein en het Kremlin zijn met hun omgeving indrukwekkend. Dan het plein voor het Bolshoj theater waar de jasmijn en de seringen de heerlijkste geuren verspreiden zodat je steeds om je heen kijkt wat voor mooie vrouw je nou weer passeert. Totdat het doordringt dat dit de bomen zijn. Je hebt hier dezelfde chique winkels als in Parijs. Met dezelfde couturiers. Schitterende jurkjes, jasjes, rokjes en accessoires. Joelle houdt ook van kleren. Ik heb al een aantal keren kleertjes met haar gekocht en dat was altijd dikke pret. Ik ben ervan overtuigd dat ze dit leuk zou vinden. Maar hoe overtuig ik haar ouders dat ze haar een keertje met mij naar een vreemd land laten gaan? Zou ik mijn kind op deze leeftijd voor een verre reis meegeven? Zelfs al is het met oma. Alleen oma's hebben als probleem dat ze snel ouder worden en er ongetwijfeld een tijd zal komen dat ze de energie voor deze tripjes niet meer kunnen opbrengen.