Gisteren eerst de spanning of Bert door de hoge sneeuw wel zou kunnen rijden. We zouden het om een uur of elf zien. Hij kreeg weer een nieuwe gast die hij 's morgens om kwart over zes van het station moest halen. Omdat hij 's nachts altijd in zijn appartement in de stad verblijft, moest hij de rit naar het park door de sneeuw nog ervaren. Het was hem gelukt want om half twaalf kwam hij aan met de nieuwe gast. Een vrouw die er dertien maanden voor heeft uitgetrokken om de wereld rond te reizen. Kijk, dat is nu het betere werk. Wij stonden met z'n drieën al reisklaar en hij kwam met de auto langs om de bagage in te laden, dus geen gestrompel door de sneeuw.
Ik was zeer benieuwd hoe hij het zou klaar spelen door hoge sneeuw een begaanbare weg door de bush bush te vinden. Zigzaggend tussen de bomen door, heuvel op en heuvel af bereikten we weer de brede rivier, die er veel woester uitzag dan twee dagen daarvoor. Hier komen we nooit over was mijn eerste gedachte. Bert reed wat heen en weer, soms wegslippend in de sneeuw, maar besloot toch te water te gaan. De oever aan de overkant was nog heel ver weg. Maar hij ging helemaal niet naar de overkant. Hij volgde een tijdje de bedding van de rivier alvorens de oever weer op te klauteren. Nadat dit allemaal gelukt was kon ik weer normaal ademhalen. Maar we waren er nog bij lange na niet. Diverse keren moest Bert uitstappen om bomen en boomtakken weg te duwen die door de zware sneeuw waren omgevallen. Er was anders helemaal geen mogelijkheid om door te rijden. Na een zeer spannende reis arriveerden we uiteindelijk in UB. Michael en Charlotte werden bij hun reisagent afgezet en ik ging met Bert naar mijn reisorganisatie, Juulchin. Ik kreeg van hen het advies niet een dag eerder in het Chinggis Khaan hotel te boeken maar naar het splinternieuwe hotel Platimum te gaan. Ik vond alles best en het was inderdaad een heel mooi hotel waar ik een schitterende kamer kreeg. Het personeel dat hoofdzakelijk uit jonge vrouwen bestond was bijzonder vriendelijk en behulpzaam. Het ontbrak mij letterlijk aan niets. 's Nachts in bed had ik gemengde gevoelens. Ik lag in een heerlijk zacht dubbel bed terwijl ik eigenlijk nog een nacht in een tent had moeten doorbrengen. Was dit niet als een verwend nest weglopen voor wat moeilijker omstandigheden? Was het niet verschrikkelijk kinderachtig niet gewoon de afgesproken tijd te blijven? Maar voor mijn gevoel had ik het allemaal goed overdacht en moest tevreden zijn met mijn besluit.
In ieder geval wil ik de fantastische hulp die ik kreeg van Bert de Groot benadrukken. Indien iemand op het idee komt om ook naar Mongolië te gaan en dan in een gertent te verblijven dan wil ik deze man en zijn organisatie van harte aanbevelen.
Inmiddels ben ik van hotel verkast en zit nu in afwachting van mijn begeleide tour door UB te schrijven. Ik moet een groot compliment uitdelen aan de plaatselijke reisorganisatie Juulchin die voor een taxi heeft gezorgd voor de hoteltransfer en het zakelijk gedeelte met het hotel in orde heeft gemaakt. Een meisje van deze organisatie kwam ook nog langs om mij van de plaatselijke tourmogelijkheden op de hoogte te brengen. Onthoud deze namen: Bert de Groot en Juulchin! Maar de basis organisator is natuurlijk de treinreiswinkel die het tot op de dag van vandaag allemaal prima heeft geregeld.
Kijk niet naar mijn gezeur zo nu en dan, dat ben ik ook al allemaal vergeten, maar kijk hoe fantastisch mijn reis is.
Als uitsmijter foto's van mijn kamer in het Platimum hotel waar ik sliep in plaats van in mijn gertent.
No comments:
Post a Comment